Åh, neeeeei, eg ville så gjerne like denne boka. Eg absolutt slukte debuten hennar, så eg blei kjempeskuffa av denne. Det er eigentleg ikkje eit stort persongalleri, men ein kjem ikkje så nære inn på karakterane (sjølv om ein følgjer dei i dramatiske situasjonar), så det blir vanskeleg å skilje dei ifrå einannan. Og spesielt når historia skiftar perspektiv mellom dei, vert det for vanskeleg å få tak på dei. Den einaste karakteren som verkeleg rørte meg, var Junior Jackson.

Roxanne Reeves har jobba hardt for å bli sett på som ei kvit overklassekvinne i Mississippi, og ho vil helst ikkje bli involvert i noko som kan setje spørsmålsteikn ved det. Og det er dette ho er redd skal skje, når ho blir nøydd til å planlegge ei eventuell afroamerikansk omvisning i Clarksville. Ho tek kontakt med Grace, ei nesten nitti år gamal (og så klart svart) lærerinne i byen. Saman med Grace og venninnene hennar, Mattie og Adelle, får Roxanne høyre ei fæl historie om deira felles fortid.

Det er eigentleg ei god historie, men som sagt er karakterane nokså flate. Og la oss ikkje snakke om kor utruleg uoversikteleg boka er lagt opp! Eit kapittel kan vere fem sider med kun ein forteljar, medan eit anna kan vere femti sider med fire forskjellige perspektiv, tre tidshopp og til og med brev inne i desse flashbackene. Det er kjemperotete, og den amerikanske redaktøren burde verkeleg ha gjort noko før boka blei utgitt, to år etter debuten. «Hastverk er lastverk», dei seier i alle fall bestemor mi. (Og tittelen er ganske misvisande òg.)

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av Lynne Bryant finn du HER.