Syria

Sitat

«Fremmedkrigerne» av Erlend Ofte Arntsen

Boka er sponsa av Kagge forlag

Fremmedkrigerne

Etter at eg las To søstre av Åsne Seierstad like før jul, vart eg veldig interessert i å lese meir om helvetet som pågår i Midtausten, og Kagge hadde fleire bøker om det hyperaktuelle emnet, blant anna denne. Og boka er like bra skrive som To søstre, med mykje og lettinntakeleg info rundt islamsk ekstremisme. Den manglar jo det bindeleddet som søstrene fra Bærum var tematisk i Seierstad si bok, men bortsett frå det er det like mykje god fakta lagt fram på ein interessant og lesverdig måte. Og så er jo mange av personane frå islamistmiljøet på Austlandet med, så det er jo nesten eit slags lite gjensyn.

Boka følgjer i hovudsak tre kompiser frå Lisleby i Fredrikstad; Abo, Torleif og Samiulla. Bortsett frå denne fellesnemnaren, har dei litt ulike oppvekstar, både stabile og meir ustabile situasjonar. I slutten av tenåra konverterer Torleif, og Abo og Samiulla vert meir religiøse. Med ein forkjærleik for konspirasjonsteoriar, manglande støtte frå dei vaksne i liva sine og vennskap som oppstår innanfor islam, er vegen kort til ekstremismen og jihad (yo!).

Historia er fortalt kronologisk, og med jamt høg spenningskurve. I tillegg til å leggje fram historia om desse tre (og litt fleire) på ein høgt lesverdig måte, prøver òg Arntsen å leggje fram litt ulike løysinger på og analyser av korleis desse unge menna bestemte seg for å reise i jihad. Eg synest boka er nøktern og rettferdig lagt fram, utan at det vert kjedeleg og altfor politisk korrekt og «skulerett» skrive.

Forlag: Kagge
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«To søstre» av Åsne Seierstad

Éin kommentar

Boka er sponsa av Kagge forlag

To søstre

Er du klar for å få pusten slått ut av deg? Til å bli sjokkert, trist, sint og frustrert? Om du skal lese den siste boka til Åsne Seierstad, bør du i alle fall førebu deg på ei sterk oppleving. Det har blitt både Bragepris og det er blitt trilla seksarar og det er lett å forstå. Dette er ei utruleg viktig bok. I tillegg til å handle om familien Juma, tek Seierstad og for seg mykje av historia rundt; miljøet Ayan hamna i og drog Leila med inn i, korleis det miljøet igjen starta, andre radikale menneske rundt dei, og mykje om konfliktene i Syria historisk sett.

Du kan eigentleg ikkje ha unngått å få med deg denne historia om du har budd i Noreg dei siste fire åra, for media har jo fulgt saka lenge, men det er altså slik: Det var ein gong to somaliske muslimske søstre frå Bærum som ein ettermiddag ikkje kom heim att til foreldra og brødrene, fordi dei hadde reist til Syria for å hjelpe muslimane der nede (og dei mente at dei ekte muslimane var IS-krigarane). Faren reiste etter og opplevde eit helvete, familien smuldrar opp, eldstebroren gir opp islam i det heile, mora reiser til Somalia med dei to yngste. Faren Sadiq sit stort sett att aleine og nekter å gi opp døtrene, fleire gonger reiser han tilbake for å tigge dei om å kome att. Han fortel politiet og PST at jentene er kidnappa, han kontakter media og fortel same løgna, han arrangerer redningsaksjon etter redningsaksjon. Men jentene vil ikkje heim.

Boka og skildringane er utruleg ærlige. Seierstad tek med fleire synspunkt, framstiller både negative og positive sider ved karakterane (eller vel, menneska som er skildra), og er ein mester til å flette alt saman til ei lesverdig bok. Den opplevast som veldig ekte og nær, og researchen rundt hendingane er grundig. Foruten introduksjon og avslutning av forfattaren er det snakk om 470 sider, altså rundt åtte timer lesning for ein rask leser. Men åtte timer går fort, sidene flagrar og hjertet bankar. Eg er sikkert person nummer tusen og én som seier dei, men dette er årets viktigaste bok.

Forlag: Kagge
Utgivelsesår: 2016