Anoreksi

Sitat

«Hver gang du forlater meg» av Linnéa Myhre

Boka er sponsa av Tiden forlag

Eg vil gjerne komme med ei tilståing: eg har utsatt å lese denne boka. Eg har lest begge bøkene til Linnéa Myhre, og eg følgjer henne på alle sosiale medier. Eg er stor fan av henne, og det er litt skummelt å lese den første «vanlege» skjønnlitterære boka hennar. Både Evig søndag og Kjære er jo sjølvbiografiske bøker. Eg er så redd for å bli skuffa.

No skal det seiast at det er vanskeleg å lese denne boka utan å tru at det er Linnéa som fortel om seg og sitt liv. Dei to andre er jo uttalt sjølvbiografiske romanar, medan denne vert karakterisert som rein fiksjon. Eg nekter å gå med på at alt her er oppdikta, til det er hovudpersonen for lik Myhre slik ho skildrer seg sjølv i andre bøker.

Som alltid er psykiske lidingar som angst, tvangshandlingar og depresjon, anoreksi og bulimi eit tema. Sjølv om det kanskje er meir ekstremt hos hovudpersonen her, hun, treff den nok mange unge jenter (og gutar). Ho og eksen har eit av og på-forhold som ingen av dei heilt klarer å riste av seg. Ho føler seg misbrukt, uelska, men gir etter gong på gong. Kva han føler er ikkje godt å vite. Ho veit at ho på eit vis blir manipulert, men ho treng liksom den smerta og held fast ved det som gjer henne vondt. Kanskje fordi det som gjer vondt òg gjer godt? Kva er ein uten smerte?

Noko litt fascinerande med skrivemåten i denne boka (som i kjent Linnéa Myhre-stil er morosam, skarp, og sår) er namna som er brukt. Hovudpersonane er hun og han, i tillegg snakkas det om den vise, den andre jenta, han med skjegget, den forlatte. Den einaste som er namngitt er hennar bestevenn, Jakob. Eg trur det gjer innhaldet hakket meir generelt og dermed relevant for alle som les, som gjer at dei kan sette sitt eige namn inn.

Eg trur dei fleste unge jenter som har vore i denne typen forhold (inkludert meg sjølv) har kjent på denne lidenskapen, men mest av alt på frykta for å miste han. Myhre sine skildringar er veldig presise, vonde og ikkje minst gjenkjennelege. Litt slik som Lena Anderssons bøker, den gir deg den sjølvinnsikta ein kanskje ikkje eigentleg ikkje vil ha. Eg kan òg samanlikne den med tematikken i Dette skjer ikke, som er ei diktsamling du definitivt må få med deg om du allereie har lest Hver gang du forlater meg.

Og ja, mad props for fantastisk fresh design på pocketen.

Forlag: Tiden
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Linnéa Myhre finn du HER.

Sitat

«Anorektisk» av Ingeborg Senneset

Éin kommentar

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Anorektisk er ei sjølvbiografisk bok skriven av journalist Ingeborg Senneset. Det er langt frå første gongen ho skriv om lidelsen sin, då ho blogga om den undervegs. Avsnitta i denne boka er delt inn i enkeltdatoar, som igjen er delt inn i dei tre oppholda hennar på psykiatrisk avdeling. Ho kjem med kritikk mot helsevesenet, skryt til helsevesenet, deler det positive og det negative som skjer undervegs i betringa hennar. Ho tek òg opp tvangslidinga som følgjer anoreksien hennar, som mange kanskje ikkje tenkjer over som ein del av sjukdommen. Korleis folk berre ber henne «bli frisk», korleis familie og venner reagerer på utviklinga og ikkje minst korleis ho ser på seg sjølv.

Det er absolutt sterk lesning, men enkelte delar forvirrer meg. Ho skriv i forordet at boka er basert på kladdebøker, dagbøker og blogginnlegg. Eg synest det er vanskeleg å skilje fleire av desse frå kvarandre, kva som faktisk er skrive for andre og kva som er skrive for berre henne. Senneset skriv òg at ho lyg mykje i dagboknotatene (fordi psykologen/behandlaren hennar skulle lese dei), og eg saknar litt kommentarar frå notida der ho kanskje nemner enkelte tanker ho gjer seg i ettertid av det ho skreiv, spesielt viss mykje av det ikkje er heilt sannferdig?

Forordet er sånn førti sider langt, skrive av Finn Skårderud, som er/var psykiateren til blant andre Linnéa Myhre. Og apropos: innhaldet i boka har jo store likhetstrekk med Myhres Evig søndag, som òg baserer teksten sin på blogginnlegg skriven medan ho var på sitt sjukaste. Senneset og Myhre har den same svarte humoren og det same talentet til å fortelje sine historier på ein måte som gjer dei forståelege for oss «vanlege» menneske, og ikkje minst lar vere å romantisere anoreksi. Så sjølv kor ubehageleg og vondt det kan vere å lese deler av denne boka, er den likevel lettlest. Det er definitivt ei av sakprosabøkene du burde få med deg.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«Kjære» av Linnéa Myhre

Kjære

Linnéa Myhre er kanskje ein av dei skribentane idag ein kan identifisere seg med. Ikkje at eg har hatt eteforstyrringar, men kjensla av at andre stirer, sosial angst og andre ubehagelige opplevingar i dagliglivet.

I denne boka, som har den perfekte tittel til innhaldet, er det brev Myhre skriv til familie, venner, redaktører og andre som har gjort henne glad eller forbanna. Nokre av breva er jo nesten public shaming, men med Myhre sin sarkasme, sjølvironi og mørke humor vert det berre ei fryd å lese.

Om du ikkje er i stand til å takle sanninga om det sjuke kropps- og prestasjonspresset dagens jenter (og gutar) opplev i dag, vil du nok ikkje gidde å lese boka. Er du derimot oppegåande og forståelsesfull, så er dette ei veldig fin bok det er verdt å lese. (Og så gleder vi oss til den tredje!)

Forlag: Tiden
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av Linnéa Myhre finn du HER.

Sitat

«Svart belte» av Marianne Clementine Håheim

Éin kommentar

Boka er sponsa av Oktober forlag

Svart belte

Hjartet mitt blør i skrivande stund. Denne boka vart slukt på ein liten time, og det var ikkje snakk om å leggje ho ned. Boka er skriven av ei veninne av ei veninne, og er sjølvbiografisk. Dette er Marianne.

Marianne er 13 år gamal når no utviklar anoreksi. Ho er ikkje lei seg eller manglar noko – ho føler rett og slett at ho er for mykje. Og om ho kunne skjert vekk alt, sett vekk frå skjelettet, ville livet vore perfekt. 15 år gamal strevar ho fortsatt med å skape den kroppen ho sjølv ynskjer å ha. 15 år gamal blir ho òg lagt inn på psykiatrisk avdeling i Bergen. Etter noko som verka som ei evighet, er ho endeleg frisk nok til å reise heim. Frisk? tenker Marianne. For det er ikkje slik, ho var jo aldri sjuk.

Eg kunne skrytt i det uendelege av denne boka, men eg kan avslutte med å seie at dette er boka for deg som vanlegvis ikkje likar å lese. Den er lettlest, med korte avsnitt i staden for kapittel, og heilt, totalt, absolutt nydeleg. Og ja, så er den jo på nynorsk!

Forlag: Oktober
Utgivelsesår: 2015

Sitat

«Evig søndag» av Linnéa Myhre

2 kommentarar

Boka er sponsa av BOKeksperten.no

Evig søndag

Gud så lenge eg hadde hatt lyst å lese denne boka då eg fekk den i posten!

Ei så ærleg bok skal ein leite lenger. På same måte som bloggen til Linnéa, Alt du vet er feil, er den tvers igjennom ekte. Ein får eit så realistisk innblikk på livet til ei jente med mange problem og tankar i livet. Ein følgjer henne frå då ho først møter psykiateren sin og ein ser korleis ho betrar seg igjennom boka. Eg leste den ut på eit par timar. Det er verkeleg ei vakker og unik bok, og ein kan ikkje noko anna enn å få sympati med Linnéa.

Linnéa har ein utrulig flott humor, og ein sjølvironi utan like. Boka er veldig morsom og har med artige detaljar. Blant anna åt Linnéa basically bare lomper eine året boka foregår. Det er mykje varme med i boka, spesielt mellom Linnéa og mora. Boka anbefalast på det sterkaste.

Forlag: Tiden
Utgivelsesår: 2013

Fleire bøker av Linnéa Myhre finn du HER.