Boka er sponsa av Gyldendal Norsk Forlag
Dette er vel eigentleg ei barnebok, men den kan lesast av absolutt alle aldrar. Det er ikkje bilete i den, så det er ei «vanleg» bok. Eller vanleg og vanleg, fru Blom. Boka er unormalt morosam, og veldig unik!
Synsvinkelen tilhøyrer ein hund. Hunden Basse (eller som han har kalt seg sjølv, Reginald Birger El Nachos Bigdog IV), som tilhøyrer Narko-Kjell. Basse lev det han sjølv kaller eit hundeliv, for han må heile tida bite folk og bur i ei rotete leilighet. Narko-Kjell eigde Basse før han vart Narko-Kjell og berre var Kjell (sjølv om Basse ikkje er einig i dette med at nokon eig han). Han ser på seg sjølv meir som ein ven som Narko-Kjell desperat treng. Dette vert bevist når Narko-Kjells halvbror Gusto dukker opp (mora kalte han opp etter si favorittkaffimaskin), og treng Kjell som verge medan mora er på sjukehuset. Og det kan forandre litt av kvart.
Boka er som sagt morsom, og ei ganske god barnebok. Uten å skulle virke belærande, viser den litt av korleis narkomane kan ha det, og kor vanskeleg rusmisbruk kan vere å leve med – og at det kan vere like vanskeleg å bli kvitt uvanen. Basse sine kommentarar er veldig on point, anten dei er kritiske eller vennlege. Resultatet er i alle fall ei knallbra bok!
Forlag: Gyldendal
Utgivelsesår: 2017
Elise Cathrin 