Boka er sponsa av Juritzen forlag

Eg har faktisk ikkje lest så mange romaner med handling frå Afrika, så eg var veldig spent og hadde eigentleg ikkje nokon spesielle forventingar til boka. Men uansett om eg trudde eg ikkje hadde krav til denne romanen, var den likevel annleis enn eg hadde sett føre meg. (Gir det meining??)

Boka handler om Bolanle, ei kristen og universitetsutdanna ung kvinne i dagens Nigeria, som til mora sitt store sjokk vel å gifte seg med ein polygamist, som attpåtil har tre koner frå før og sju born. Medkonene og ektemannen er analfabetar, og to av konene vert rasande for Bolanle sin nye plass i familien, då dei ser på dei som ei personleg fornærming. Etter to år som kone, har ikkje Bolanle blitt gravid, og ektemannen – Baga Segis – tek ho med til legen. Denne avgjersla skal vise seg å snu opp ned på mykje.

Vi får høyre mykje om Bolanle sine opplevingar i familien, og forhistoria til dei andre konene og vel så det, men boka er eigentleg ikkje spennande før dei siste 100 sidene (maks). Det er lærerik og interessant lesning, men det er ikkje ein roman som riv deg med vidare, og enkelte av kapitla må ein tvangslese. Når det er sagt, så var det fleire passasjer som fekk meg til å flire (for å undertrykke ein frustrasjon), spesielt når Baba Segis prøver å forklare legane korleis dei skal gjere jobben sin. Og eg seier når og ikkje då, for han forstår like lite på kvar einaste legevisitt.

Eg forventa (tydelegvis) ein djup roman om klasseskiljer i Afrika, utdanning, feminisme, religion… Eg følte meg litt snytt. Eg ser jo at forfattaren har snike desse tunge emna inn, men eg føler ikkje dei er vektlagt nok for at det skal bli ein viktig roman. Dessverre, for den har verkeleg potensiale. Og så er den jo litt morosam.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2016