Klassiker

Sitat

«Korsvei i jungelen» av Solveig Christov

Korsvei i jungelen

Nancy dør. Nancy dør, så 60 år gamle Edgar treng ei ny barnepike (!). Dette treng han den tjue år yngre halvsøstera, Eva, til å skaffe, sidan ho bur i hovudstaden. Når ho endeleg finn ei dame som er villig til det, reiser dei saman til brorens gård. På gården bur og den funksjonshemma Arnold (Noldus), og vandreren Jørgen dukkar opp. I tillegg er «sommarnaboen» Hagar innom støtt og stadig. Og dette viser seg å kanskje ikkje vere den beste samansetninga av menneske, for alle har nok av problem.

Dette er ei tynn lita flis av ei bok, som kun tok eit par timar å lese ut. Og den er underleg moderne, til trass for at den er snart 60 år gammal. Lett lita greie, veldig fin lektyre, men med mykje skjult dramatikk. Anbefalast!

Forlag: Gyldendal
Utgivelsesår: 2014 (1959)

Sitat

«Det synger i gresset» av Doris Lessing

Det synger i gresset

For ein roman! Lessing tvingar deg til å tenke for kvar setning du les, og dreg deg inn i eit heilt spesiell univers og inn i ein heilt annan type protagonist enn ein er vant til å lese om.

Vi befinn oss i Sør-Rhodesia (Zimbabwe) på midten av 1950-talet, og rasismen og apartheidismen er stor. Dei svarte er som dyr å rekne, dei kvite er rike, men her veks det fram ein ny type kvit: fattig kvit. Eller white trash, som vi ville sagt. Her møter vi byjenta Mary, som motvillig har gifta seg med farmaren Dick. Mary hatar livet på gården, og byrjar å hate Dick. Betre blir det ikkje når ho blir tvunga til å ansette ein svart mann ho ein gong piska i ansiktet. Mary startar etter kvart å bli alvorleg psykisk sjuk, og Dick fysisk sjuk. Det er rett og slett eit heilt jævleg liv dei har, fylt med hat, rasisme, sjukdom og einsemd.

Det er så utruleg spesielt og unikt å lese ei bok med dette perspektivet, og alle som er interessert i Afrika, menneskehistorie eller som likar Sylvia Plath, bør lese denne boka. Ein kort og som sagt, unik, roman.

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2014 (1951)

Sitat

«Glassklokken» av Sylvia Plath

Kommenter innlegget

Bok sponsa av BOKeksperten.no

glassklokken

Så, først og fremst, wow. Utan tvil ei av dei beste bøkene eg har lest. Handlinga var kanskje ikkje så kjemperask eller spanande, men det var så mange detaljar! Det var kjensler, tankar, avsporingar. Og original hending. Boka handla om Esther, ei middelklassejente på sekstitalet i USA som blir deprimert og psykisk sjuk etter kvart. Det var såpass levande at eg sjølv følte meg halvgal igjennom boka.

Esther er ei jente med bein i nasa, ho bryr seg fint lite om ho tråkker på folk sine kjensler. Ho har sett babylik, mista faren, synest guten ho teknisk sett er forlova med (som har fått tuberkulose) er kjempeekkel og vil ikkje ha noko med han å gjere lengre. Ho prøver fleire gonger å ta sjølvmord, og endar opp på asyl. Boka har ganske open slutt, ein får aldri heilt vite om ho kjem ut eller ikkje.

Det som gjorde at boka skilde seg ut for min del var at Esther tenkte på så mykje rart. I hytt og pine, tilfeldige situasjonar. Resonnementa hennar gav på ein måte ikkje heilt meining, eller i det heile tatt, men i hennar hovud fungerte det. Slik er det vel å vere gal, kanskje?

Eg er utruleg glad for at eg fekk akkurat denne boka i posten. Så ja, les den. SÅ verdt det.

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2014 (1963)