Boka er sponsa av Bastion forlag

Eg har nettopp lese ei av Bastions høstlistebøker, og den falt i smak! Likevel sit eg att med ei kjensle av å ha skumlest boka, og at forfattaren kunne kutta både epilogen og det siste kapittelet og fått eit betre resultat! (Av og til ynskjer vi at bøker er lengre, denne boka er beviset på at det ikkje alltid er ein god idé.) Som sagt, eg likte boka, så om denne omtala kan verke litt ambivalent, er det rett og slett fordi det var mange småting som plaga meg med henne.

Kva gjer du når du enten må innrømme at den fire år gamle son din er schizofren, eller kan velje å tru at han er reinkarnert (altså fødd på ny)? Janie, ein skeptiker, aner ikkje kva ho skal tru. Sønnen Noah har hyppige mareritt, snakker om våpen og Voldemort i barnehagen, og spør når han skal heim til den andre mora si. I rein desperasjon kontakter ho Jerome Anderson, ein kjend psykiater som har brukt mesteparten av si karriere til å forske på reinkarnasjon.

Eg likte eigentleg denne boka, sjølv om den nok blir glømt fort. For temaet er uhyre interessant, karakterane opptrer stort sett truverdig, og boka er lettlest. Det var ikkje verdas største leseoppleving, men hyggjeleg tidsfordriv. For min del øydela det litt at boka og den impliserte forfattaren tek eit så bastant standpunkt om at Noah faktisk er reinkarnert, slik at tvilen, trua på og tanken rundt denne moglegheita ikkje vert ein del av leseropplevinga (som ville gitt boka meir djupn). For deg som ikkje trur på reinkarnasjon, vil du nok oppfatte dette som endå meir «tullete» fiksjon om emnet; om du trur at attføding er mogleg, vil du derimot ha ei koseleg lesestund i vente.

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016