Jul

Sitat

«What Light» av Jay Asher

Jay Asher er forfattaren av Thirteen Reasons Why (Tretten gode grunner på norsk), men denne ungdomsromanen her er noko heilt, heeeeeilt anna. Denne er søt, hjertevarm og sjarmerande. Og så er det jo ei julebok (om biletet ikkje avslørte det, hehe), og har passande nok 24 kapittel. Verkeleg ei perfekt bok å kose seg med i førjulstida. Så legg deg denne på minnet til desember!

Sierra er vokst opp på ein juletrefarm i Oregon, og kvar desember reiser ho med foreldra sine til California for å selje juletrea. Dermed lev ho på ein måte to liv; eitt i Oregon med barndomsvenninnene og skulen, og eit mindre eitt i California med venninna Heather. Men juletrefarmen tener ikkje mykje penger på salgsstaden i California, så Sierra veit at dette kan vere den siste jula hennar her. Ho vil gjere den minnerik. Og den sjansen får ho når ho møter Caleb, og fell pladask for smilehullet og auga hans. Men Caleb har eit fælt rykte i byen, og alle advarer Sierra mot at han ikkje er bra for henne. Men for Sierra, er forelskelsen der uansett.

Dette er ikkje så klisjéaktig som det kan høyrest ut, men eg vil ikkje avsløre for mykje. Det er ei varm og fin historie, med originalitet opp i alt dette som kan høyrest ut som ein standard, forenkla Romeo og Julie-historie. Den handler om vennskap, respekt, å gjere det rette, å ha tillit og gi nye sjanser. Om å tørre å leve livet sitt, uansett kor vanskeleg det kan virke – og så klart: å følgje hjartet sitt.

Forlag: Pan MacMillan
Utgivelsesår: 2017

Fleire bøker av Jay Asher finn du HER.

Sitat

«Ildbarnet» av S.K. Tremayne

Boka er sponsa av Font forlag

Ildbarnet

Så dette er den fyrste påskekrimmen min i år. Eg las den forrige boka til forfattaren (unnskyld, den anonyme, kjende forfattaren som skriv under pseudonymet S.K. Tremayne), og eg seriøst elska den. Igjen har ho (eller han) skrive ein skummel roman med utgangspunkt i små barn og overtro. Og for å sei det sånn, den skuffa absolutt ikkje.

Denne thrilleren handler om Rachel Daly. Ho har nettopp gifta seg med den litt eldre David, ein arving til eit svært gods i Cornwall. Rachel var sjølv ganske fattig under oppveksten, og synest det er overveldande å skulle bestyre eit stort og gamalt gods, spesielt når ho heile tida føler ho vert samanlikna (og samanliknar seg sjølv) med Davids avdøde kone, Nina. Nina døydde i ei gruveulykke for kun halvanna år sida, og Rachel vert ganske stressa når hennar nye steson, Jamie, fortel at han drøymde om Rachel, med mykje blod på henda. Betre vert det ikkje når draumen hans ser ut til å bli sann, og Rachel finn forstyrrande brev åtteåringen har skrive til mora – som han er overbevist om at er i live.

I heile boka er det ei nedtelling til den komande jula, som vil vere toårsdagen for Ninas død. Det er ein stor del av drivkrafta (bortsett frå dei utruleg urovekkande handlingane som skjer, naturleg nok). Spesielt med tanke på at Jamie forteller Rachel at ho vil vere død innen første juledag. (Og blodet fraus til is i årene og alt det der.) Og herregud, måten miljøet og naturen i Cornwall er skildra! Det er så utrulig godt gjort, ein ser heile greia for seg og historia berre flyt!

Viss du har lest Istvillingene, så MÅ du berre få med deg denne òg! (Og har du ikkje lest Istvillingane, må du seriøst gjere det! Creepy greier, altså.)

Forlag: Font
Utvgivelsesår: 2017

Fleire bøker av S.K. Tremayne finn du HER.

Sitat

«En eventyrlig julereise» av Corina Bomann

Boka er eit leseeksemplar frå Boklageret

En eventyrlig julereise

Superpopulære Corina Bomann har no rett før jul kome ut med ei smal julehistorie (i eit nydeleg omslag). Den er som sagt smal, i tydinga tynn, og er berre ei kort historie om eit par ulike juleopplevingar.

22-årige Anna Wagner hater jula. Ho orker ikkje stresset, og reiser heller til Syden. Men i år har lillebroren på 9 år bedt henne kome heim til jul, og ho klarer ikkje seie nei. Lille julaften setter ho seg på toget til Berlin, men sovner. Når ho vakner, har ho hamna i Binz, 200 kilometer unna hovudstaden. Det er seint på kvelden, ingen mobildekning og rådyre hotell. Anna har flaks og får skyss med ein brøytebilsjåfør, og slik startar hennar tur heim; hennar eventyrlige julereise. Vel, eigentleg er den ganske jævlig. Og overalt kor ho ender opp, er ho omringa av Last Christmas…

Boka er ikkje like god som Sommerfugløya og Måneskinnshagen, men så er den òg mykje tynnare med eit mykje mindre eksotisk tema. Den tar derimot opp alle forventningane og stresset rundt juletida, som mange kjenner på. Ei bok til ettertanke, og koseleg julelesning. Ei deilig bok å slappe av med no i romjula.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Corina Bomann finn du HER.

Sitat

«Vær snill med dyrene» av Monica Isakstuen

Vær snill med dyrene

Monica Isakstuen har jo no fått Brageprisen for skjønnlitteratur for denne boka, og eg forstår kvifor. Denne boka er både fin, interessant, lettlest og tar opp eit viktig tema. For det er visst ganske vondt å ha 50/50-omsorg for barnet sitt, har eg hørt (lest). Vel, eg er så heldig at eg ikkje aner korleis livet som skilsmissebarn er, og har heller lite erfaring med å både skilt og forelder. Heldigvis?

Boka handler om Karen som har alt: ei lita jente, ein flott ektemann, familie, jobb, nyoppussa hus, energi til å klare alt. Helt til ho og mannen ikkje orker meir, og Karen går. Det går raskt opp for Karen at ein ikkje kan dele eit barn fysisk i to, og ho aner ikkje korleis ho skal takle overgangen til å vere åleine halvparten av tida. Ho orkar ikkje kolleger og naboar som spør om alt mogleg, systera som vil psykoanalysere henne heile tida eller mora som bebreider henne for å ha skilt seg.

Denne boka passer det ypperleg å lese no før jul (eller i romjula, eller når som helst elles), då mykje av handlinga er lagt til julefeiring og kor rart og fælt det kjennest å ikkje vere med den du elsker mest av alt i jula. Det er noko å ta til seg. Denne boka er ei slik bok du berre vil bore fingrane inn i – og ikkje lån den vekk, for då vil den på mystisk vis «blitt borte, aner ikkje kor den er, unnskyld, altså».

Forlag: Tiden
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Hypnotisøren» av Lars Kepler

Éin kommentar

Hypnotisøren

Dei som følgjer bloggen min, veit at eg er litt skeptisk til krim og må få det eg leser høgt anbefalt først, og no er det seks år sidan den fyrste boka om Joona Linna kom, og eg høyrer enno berre positivt om serien. Det er jo eigentleg ganske tjukke bøker til å vere krim/thriller, og eg lurte jo på korleis i alle dager ei så tjukk bok skal kunne halde spenninga og likevel ikkje skuffe i slutten?

Vel, eg aner ikkje korleis det skjedde, men eg satt altså og las denne boka sju timar (!) i strekk kvelden (omtrent 420 sider, for min del, boka er på 530 sider), så å seie at den gjekk raskt unna er vel ikkje å overdrive? Sjukt spennande, og utruleg velskrivne greier!

«Hypnotisøren» det er snakk om her, er psykiateren Erik Maria Bark, men han gav opp praksisen for ti år sidan etter ein del oppstyr rundt ein av pasientane i hypnosegruppa hans. Likevel bruker han no hypnose for å hjelpe politiet i ei spesielt prekær etterforskning, der ein heil familie er blitt slakta ned. Yngstesonen er så vidt i live, og ligg på sjukehus, og etter å ha hypnotisert den så vidt bevisste femtenåringen, bryt helvete ut. Media tar kontakt med Erik, og det er ikkje alle som tek lett på at han igjen har praktisert hypnose; og no er fleire menneske i fare.

Det som var spesielt drivande i denne boka, og som for min del klassifiserer det som thriller og ikkje ein krimalroman, var vel at vi fekk perspektivet frå dei andre involverte i historia, ikkje berre kriminaletterforskeren (altså han godaste Joona Linna). Den voldsomt kompliserte saka vart jo løyst til slutt, av stabeisen Joona Linna, som alltid har rett. Og eg har rett når eg seier at dette er ei god bok.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2010

Fleire bøker av Lars Kepler finn du HER.

Sitat

«Kven er redd?» av Carl Frode Tiller

2 kommentarar

Kven er redd?

For eit skodespel! Ein må faktisk snappe etter luft her, jo. Dette er verkeleg morosamt, og det går slag i slag. Eg lo høgt fleire gonger, og humra konstant for meg sjølv. Det første eg gjorde no når eg sette meg foran Macbooken (etter å ha lese heile greia i eit strekk) var å leggje alle bøkene til Tiller på ynskjelista mi. For denne fyren veit tydelegvis kva han driv med.

Stykket «Kven er redd?» handlar om Bjørn. Bjørn er middelmådig i det meste: som skodespelar, ektemann, far, menneske generelt. Han er til og med middelaldrande (snakk om gjennomført type!). Han og kona har eit ganske anstrengt forhold, men ikkje fullt så anstrengt som det han har til borna sine eller svigerforeldra, eller sin eigen far. Men det er heller ikkje langt i frå. Bjørn spelar hovudrolla i eit stykke kalla «Hvem er redd for Virginia Woolf», og etter kvart kjem Bjørn sine eigne redslar fram. Mellom kvar «familiescene» er det ein monolog av Bjørn, der han snakkar direkte til publikum.

Eg har ikkje tenkt å avsløre meir, berre at stykket er fantastisk (så om nokon vil setje det opp, tek eg gjerne på meg rolla som regissør og castingansvarleg, for eg har allereie den perfekte skodespelaren i hovudet i rolla som Bjørn). Sjølv om du ikkje les drama til vanleg, vil du nesten ikkje merke det, det er like lettlest som ein roman. Såpass skildrande, og likevel ikkje dikterande, er sideteksten. Eg anbefalar skodespelet på det varmaste!

Forlag: Aschehoug
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av Carl Frode Tiller finn du HER.

Sitat

«Mors gaver» av Cecilie Enger

Éin kommentar

Mors gaver

Denne boka vant Bokhandlerprisen i 2013, og dei bøkene pleier jo å vere ganske gode. Og med så mykje skryt som denne har på omslaget og inn i omslaget, burde den jo vere fantastisk? Og tjaaaaa. Den er jo fin! Veldig, veldig fin. Det kjennest jo nesten litt for privat og intimt å lese så mykje om andre menneske sine liv (det er jo ein sjølvbiografisk roman), men Enger gjer det eigentleg lettare å lese enn det kanskje burde vore.

Boka handler om mora til Cecilie Enger, som no lid av Alzheimer og bur på sjukeheim. Når ho og søskena tømmer barndomsheimen før den skal selgast, finn Cecilie moras lister. Lister over alle julegaver gitt og fått i rundt 40 år. Med utgangspunkt i desse listene fortel Cecilie om moras sjukdom, det som vert huska eller gløymd, minner frå barndommen og ungdomstida si, og korleis ho og familien opplever Alzheimeren.

Det er som sagt ei veldig fin bok, med mange interessante tankar og refleksjonar. Den var litt kjedeleg dei fyrste 50 sidene, når alle menneska vert presentert (og må plasserast mentalt), men når vi er komne litt inn i boka vert den god. Det er fint, trist og ei interessant bok. Litt overvurdert, men ikkje mykje.

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2013

Fleire bøker av Cecilie Enger finn du HER.

Sitat

«Irma Dahl – den dedikerte begravelsesagenten» av Kristine S. Henningsen

2 kommentarar

Boka er sponsa av Juritzen forlag

Irma Dahl

Fyrst av alt vil eg berre vite korleis i alle dagar ein kan kome på ideen om å skrive denne boka. Og så vil eg klappe litt. For denne boka er strålande! Den er velskriven, banebrytande og latterleg morosam. Eg storkosa meg gjennom heile leseprossessen, og det vart eit par seine netter; eg ville ikkje legge boka ned.

Vi møter Irma Dahl. Irma tok (uheldigvis) livet av ein pasient som sjukepleiar, og etter ho vart permittert har ho tatt vakter på Kirkens SOS. Men irritasjonen stig når ho aldri møter nokon på telefonlinja som faktisk vil ta livet sitt. Og kva er då vitsen?? Så ho får seg jobb i eit gravferdsbyrå, og elskar det umiddelbart. Ho strekk seg den ekstra mila for alle (nesten) avdøydde, og er ressurssterk til fingerspissane. Irma har eit annleis forhold til døden enn dei fleste, og dette, i kombinasjon med litt brukne sosiale antenner, skaper ganske mange utrulege situasjonar.

Boka er tragisk, og morosam. Døden er jo noko ein ikkje skal spøke med – men ein skal ikkje snakke om han på ein kvardagsleg måte heller. Henningsen bryt ned eitt og eitt tabu, og resultatet er fantastisk. Ho har kanskje satt lista for moderne tragikomikk. For ver så snill, la det kome meir.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«En juledrøm» av Amanda Prowse

Boka er sponsa av Cappelen Damm

En juledrøm

Denne boka er perfekt for alle som har julestemning frå september til februar (som meg). Dette er ikkje ei stor historie. Den går verken over lang tid eller tar for seg store verdsproblem. Det er ei bittelita historie, med nydelege karakterar og eit herleg språk.

Boka handler om Meg. Meg har vekse opp med å verte send att og fram mellom den dysfunksjonelle familien sin og ei rekkje fosterheimar. Megs største ynskje sidan ho var lita har vore å feire jul – på skikkeleg vis. Og i år har ho sjansen. Etter mange tragedier i livet, har ho endeleg ein son som er gamal nok til å forstå konseptet, og gler seg til å feire med han og bonusfamilien sin. Men så må ho på ein jobbtur til New York, og der møter ho Edd. Og ho og Edd fell hodestups for einannan. Meg må ta eit val – skal ho ta sjansen på kjærleiken eller feire jul med sonen?

Det høyrast kanskje litt klisjé eller kjedeleg ut, men boka er kjempefin. Det er mange uventa situasjonar, fine og vonde opplevingar, og samstundes kvardagsleg. Eg trur dei fleste vil bli rørt av denne fine boka.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Sitat

«Glassarven» av Marci Alborghetti

Éin kommentar

Glassarven

Ei nydeleg historie om familie og våre kompliserte kjensler for kvart familiemedlem. Ein er jo glad i dei, men gud så lyst ein kan ha til å klabbe til dei innimellom og. Denne boka viser denne fine balansen, i løpet av en desembermånad. Ikkje la deg lure av vaskelappen og kva den fortel om handlinga. Dette er handlinga:

Under andre verdskrig møter vi Anna i Italia, som driv ein jødisk barneheim. Når ho skjøner at ho kanskje ikkje vil overleve krigen, sender ho det kjæraste ho eig til kusina Filomena, som emigrerer til USA. Dette er glassarven: juleornament i glass i tolv deler. Filomena deler ut desse kvar for seg til familiemedlem og vener i løpet av dei neste 60 åra. Så plutseleg sit ho gamal og litt bitter, døtrene hennar har ikkje lenger kontakt og alt er litt ødelagt og feil. Ho treng meir pleie, men nektar å flytte frå kjøkkenet sitt til ein eldreheim. Men så går ho med på det, på eitt vilkår: familien skal feire jul i lag i den vesle leiligheita hennar. Og så startar kaoset.

Vi les historia der kvart kapittel blir fortalt av eit nytt familiemedlem. Vi les om usikkerhet, såra kjensler og sakn. Forhold mellom søsken, svigermødre og -døtre, barn og ektefeller. Ei bok full av julemirakler og familiekjærleik.

Forlag: Juritzen
Utgivelseseår: 2011

Sitat

«De fem fyrstikkene» av Hans Olav Lahlum

Dette er ikkje éin roman, det er tre kortromaner, eller langnoveller, om du vil. Patricia dukkar ikkje eigentleg opp, for det meste via telefon. Men det hindrar ikkje drama mellom K2, Miriam og Patricia.

Sjølv om boka ikkje er den typiske kriminalromanen som Lahlum skriv, er novellene like spanande kvar for seg som kvar av bøkene er. Sakene er kortare og mindre kompliserte enn i romanene (logisk nok), men dei er like vanskelege å gjette seg til ei løysing på. Og dei er kjempekreative! Dei er veldig Sherlock Holmes-aktige i utforminga (ikkje det at K2 er noko geni, haha), og råbra. Settingen er lagt til jul og nyttår, og gjev spenning for K2 sitt privatliv.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2012

Fleire bøker av Hans Olav Lahlum finn du HER.