Forfattaren var usikker på om han skulle skrive denne bittelille boka i årevis før han faktisk skreiv henne. Den handlar jo om dødssjuke born, generelt eit tabu. Men boka er ikkje så veldig trist, ikkje eigentleg. Schmitt klarer å gjere boka varm og morosam, sett frå det naive og betrevitande perspektivet til ein tiårig gutt.

Vi følgjer kreftsjuke Oscar dei siste ti dagane av hans liv, der han saman med besøksvennen Marie-Rose (Rose-bestemor) lev som om kvar dag var ti år. Han opplev barndommen, ungdommen, vaksenlivet og alderdommen. Kvar kveld skriv han eit brev til Gud (som han ikkje heilt trur på), før han til slutt døyr.

Det er ikkje så mange slike bøker ute og går. Ei bok om leukemi som får deg til å smile medan du les? Når hovudpersonen, ein tiårig gut, døyr?? Det høyrast hjerterått og useriøst ut, men Schmitt har klart det. Ei flott lita bok.

Forlag: Pantagruel
Utgivelsesår: 2004

Fleire bøker av Eric-Emmanuel Schmitt finn du HER.