Når eg byrja å lese denne boka, synest eg at det gjekk kjempetreigt dei fyrste 50 sidene, synest kapitla var for lange, avsnittinndelinga rar, skjøna ikkje koplinga mellom hovudpersonane og synest mykje var overflødig. Men så plutseleg var eg på side 134, og så 384, og så var plutseleg boka slutt.

Boka handler om Frankie Bard, ei amerikansk ung kvinne som er i London for å sende reportasjar på radio om andre verdskrig. Frankie opplever mykje på si reise i Europa under krigen, og vert aldri den same att. Ho prøver å formidle at jødane vert sende i døden, men sensuren gjer det vanskeleg. I USA sit to andre kvinner, Emma og Iris, og høyrer på sendingane, og vi følgjer dei og opplever at krigen kan ta mykje i frå ein – sjølv om ein er på andre siden av kloden.

Boka vinkler så fantastisk bra kor uvitande USA var om jødeutryddinga (og resten av Europa for den saks skyld), og det er så uvirkeleg å tenkje på – at ingen skjøna kva som foregjekk. Den viser òg kor utruleg viktig posten var som kommunikasjonsmiddel, og kor mykje som kan stoppe opp dersom ein postmester skulle finne på å ta eit brev, lese det, og aldri sende det vidare. Ei ufatteleg viktig og interessant bok – anbefales til alle!

NB! Husk å lese forfattarens notat, takk og fortelling om fortellinga bakerst! Utruleg interessant.

Forlag: Pantagruel
Utgivelsesår: 2012