Tillie er sju år. Faren arbeider i forsvaret, og mora heimeverande. Eigentleg veldig heimeverande, for ho har malt døra igjen, med eit uhell. Det er kanskje denne hendinga som skildrer mora best. Når familien på fire (det er og ein bror med i biletet), oppdager Tillie at mora ikkje er i det nye huset, og ingen vil fortelle henne kvar ho er. Tillie byrjar å leite etter mora, og oppdagar eit rom i kjellaren, der eit merkeleg, blått lys siv ut mellom dørkarmane.

Historia er fortalt frå Tillie sitt synspunkt, og er sår og fin. Sjølv om den kanskje er litt urealistisk, er historia så fin at det eigentleg ikkje gjer noko. Eg vil anbefale den til absolutt alle.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2013