Boka er sponsa av Cappelen Damm

OBS OBS! Uhemma skryt. Eg har fått ei lita dille på Sarah Jio, og etter å ha lese Morgengry, vart eg overlykkelig over at det var utgitt mange fleire av ho. Dette er så tilnærma perfekte bøker som ein kan kome. Klart, dei kunne vore lengre, djupare, meir høgstemte og blablabla. Men poenget med bøker er vel at ein skal kose seg når ein les boka, at den flyt lett, har ein god driv og ei god historie? Og dette er noko Jio nailer. 

Claire vakner ein morgon i mai og oppdagar at det er snøstorm. Redaktøren i avisa hennar gjev henne oppdrag i å skrive ei historie der ho skulle linke årets snøstorm til den som var på akkurat same dato i 1933. Claire synest oppgåva er latterleg kjedeleg og triviell, heilt til ho oppdager noko som kjem til å endre alt. I Seattle i 1933 levde ei kvinne som heitte Vera Ray. Vera gjekk på nattevakt, kom heim om morgonen og oppdaga at den tre år gamle sonen Daniel var forsvunnen. Saka rører Claire, og ho starter å grave, samstundes som ho har eit ekteskap som held på å falle saman. Og det ho ender med å finne, kan vere dråpen som får begeret (ekteskapet) til å renne over.

Som sagt, boka les nesten seg sjølv. Før du veit ordet av det, er den over; så lettlest er den faktisk. Korte kapittel, mange avsnitt, tidshopp. Noko som passer meg ypperlig når eg pendler til og fra jobb, å få lest så mykje som berre overhovud mogleg på toget og trikken er så utruleg kjekt. Så om du ikkje aner kva du skal lese, så er alt av Jio å anbefale.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2014

Fleire bøker av Sarah Jio finn du HER.