Gjendikta av Knut Johansen.

For ein rytmebruk! Lax kutter opp nesten alle stavingar til eigne verseliner (med enkelte dikt som unntak), og fleire ord i same strofer. Det er mykje gjentakingar, som igjen hevar rytma til eit nytt nivå. Det er fantastisk interessant lesing å følgje ei så streng rytme når ein les, samstundes som meininga i dikta trår fram. Det er rett og slett gjennomført rytmisk. Det er lite ekstra på desse sidene.

Dikta handlar om ting sine tilstander. Å vere. Korleis kan vi seie at noko er dødt, kva slags veremåte er det? Fleire av dikta tar òg for seg ulike historiske samfunn (og er veldig lange), medan andre tek for seg familieforhold. Det er ei nydeleg diktsamling, med eit djupt sjeleliv.

Forlag: Oktober
Utgivelsesår: 2015 (1997)