Ett ord: OK. Etter å ha lest Hagen i Hartington gleda eg meg til å begynne på denne. Og eg vart litt skuffa. Bøkene er skrivne på same måten: sakte framgang, skildrane og godt språk, og kjappe byter av synspunkt (utan endring av avsnitt, noko som er kjempeforvirrande dei første par kapitla ein les, men ein blir vand med det).

Boka starter med at Lord Frampton døyr. Heile familien er knust. I gravferda dukker det opp ei ung kvinne, som hevdar å vere den ukjende dottera til lorden. Med litt sunn skepsis i begynnelsen, vert ho snart ynskt varmt velkomen inn i familien. Kun éi i familien er mistenksom på denne nye «dottera», som dukker opp og vert invitert til familiens gods og arver fleire millioner.

Eg kan eigentleg ikkje sei så mykje meir utan å avsløre alt. Sjølv synest eg boka var ekstremt forutsigbar, og etter berre første kapittel hadde eg forstått heile storylinen. Men det er berre meg, da. Uoriginal historie? Kanskje. Godt skrive? Absolutt. Den passar fint som sommerlektyre på stranda.

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2014

Fleire bøker av Santa Montefiore finn du HER.