Denne boka er blitt hausa opp til å vere ei hysterisk morosam bok, og hylla av blant andre Henriette Steenstrup. Og for å vere ærleg: det er den mest oppskrytte boka frå 2015. Verkeleg. Kanskje den ikkje traff helt fordi eg ikkje er ei førti år gamal dame med små barn og fæle kolleger og hussalg. Men sjølv om eg hadde vore det, hadde eg nok likevel ikkje funne den hysterisk. Maksimalt ville eg kalla den underhaldande. Alt eg satt igjen med var eigentleg irritasjon over hovedkarakterens dumskap.

Boka handlar om Ingrid. Ho jobbar på på Universitetet i Stavanger, demotert og med drittsekkar av kollegar og studentar som ikkje likar henne. Ekteskapet hennar er ganske daudt, og blir ikkje betre når ho byr på eit hus dei ikkje kan ha råd til og reiser til Russland midt i flytteprosessen.

Ingrid manglar (i følge meg) sosiale antenner, og lev alt for mykje i ein fantasiverden for seg sjølv. Ironisk nok var det desse bitane som var det beste med boka. I tillegg er Ingrid ein ganske upåliteleg forteljar som ikkje klarer å oppføre seg som ein vaksen. Eg forstår at denne boka liksom skal ta for seg kvardagsproblem med humor, men det fungerer ikkje. Så for å oppsummere: oppskrytt til dei grader, frustrerande karakterer, skivebom. Absolutt ikkje ei bok du treng å lese. Du er herved advart.

Forlag: Tiden
Utgivelsesår: 2015