Boka er sponsa av Bastion forlag

Det har vore ganske mykje oppstyr den siste tida angåande denne boka: er prisen for høg for innholdet; prøver forfatter eller forlag å skvise mest mogleg ut av desse bøkene; er dette ei bok for vaksne med lesevansker? Eg er eigentleg ganske lei av å høyre om dette, så eg fant ut at eg ville lese den sjølv (for man kan faktisk velge å lese dei bøkene ein vil, og la andre gjere det same utan at det må vere eit problem). Og veit det kva? Eg likte boka. Sidan eg uansett fekk henne sponsa, spelar ikkje prisen noko rolle for meg, men for dei som synest den speler ei rolle, så kan de alltids gå på biblioteket og lese boka heilt gratis.

Handlinga i boka: Nell er på veg til Paris, ein tur ho skulle på med kjærasten sin. Problemet som opnar heile boka er at nevnte kjærast ikkje dukkar opp på perrongen, men sender ei tekstmelding og seier han kanskje skal kome seinare. Dette «kanskje» vert raskt eit «definitivt ikkje», og Nell aner ikkje kva ho skal gjere. Etter ei mindre hyggeleg natt på hotellet, forsøv ho seg til eit morgontog heim, og togprisane gjer at ho ser seg nøydd til å vente til neste morgon. Lite aner ho kva slags døgn ho har i vente.

Eg synest boka var søt og koseleg, og veldig typisk Moyes-stil: lettlest, romantisk og utan for mykje mellom linjene. Dette er jo eigentleg ei «novella», eit litt ukjent konsept på norsk, men det er altså ein slags kortroman (det er ikkje (utheva) ei novelle, for den oppfyller ikkje sjangerkrava der, altså). Denne boka gir deg ca en time med hyggeleg lesning, og er ikkje det i grunnen greitt nok? Det er ofte slikt ein treng mellom 800-siders bøker og thrillarar.

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Jojo Moyes finn du HER.