Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Først av alt, ikkje la deg lure av omslaget. Dette er ikkje ei krimbok, det er heller ikkje ein spenningsroman, sjølv om det er slik den vert promotert på både dansk og norsk. Det er berre ein «vanleg» roman med ekle omgjevnader. Eg trudde den skulle vere skummel, og hadde skikkeleg lyst på ein krim når eg begynte på denne. Sååå eg vart litt skuffa, sjølv om boka er god nok.

Handlinga er lagt til nokre øyer på Danmark, spesielt til øya Hodet. (Det er litt vanskeleg å finne ut av tidsrommet i historia, men eg trur den starter på sånn femtitalet og arbeider seg fram til notid?) På denne øya veks Liv opp med mora Maria og faren Jens. Begge pleide å vere ganske normale folk, men om det forblir slik er jo ikkje boka noko interessant. For Maria legg så kraftig på seg at ho berre kan oppholde seg i senga si, og Jens blir ein hoarder. Så dør tvillingbroren til Liv, og Jens tek livet av si eiga mor, Else. Etter dette mister han grepet totalt, lèt dyra og gården forfalle, og Liv veks til og vert akkurat gamal nok til å tenke kritisk om kva som skjer. Og så kjem dagen «då det skjedde», då Livs liv (hehe) vert snudd heilt om på.

Oversettelsen er ikkje spesielt god. (Mitt eksemplar er eit førehandseksemplar og dei plar ikkje vere korrekturlesne, sjølv om dette ikkje er spesifisert på omslaget mitt. Eg håper verkeleg dette er fiksa i den endelege utgåva.) Det kan sjå ut som om teksten omtrent er original, berre at skrivemåten er endra frå dansk til norsk, og enkelte særord er bytta ut. Til dømes står ordet «forbundethet». Altså! Det heiter då gudsjammerleg «forbindelse» på norsk!

Eg skulle ønske eg las denne boka for sånn eit halvt år sidan, då hadde eg nok likt den mykje betre. Kvifor? Fordi viss du har lest Myrkongens datter av Karen Dionne, så er denne litt overflødig. Historia er ganske lik: jente veks opp isolert frå folk med ein psykisk sjuk og kanskje morderisk far som lev i «harmoni med naturen» og ei mor som ser problema, men ikkje kan gjere noko med det. I motsetning til Myrkongens datter, er ikkje dette ein spenningsroman, det er knapt ein roman. Det er berre ei forteljing, eigentleg. Kanskje den hadde fungert betre som ein skikkeleg skummel og ekkel grøsser? Der det hadde blitt avslørt først heilt på slutten at Carl er død? No berre fantaserer eg, men eg trudde det hadde gjort historia betre og meir interessant for lesarar.

Forlag: Aschehoug
Utgivelsesår: 2017