Denne vesle japanske romanen er vel eigentleg ein sjølvbiografisk roman. Eg må innrømme at den ikkje er like rørande og vakker som eg forventa. (Eller kanskje eg las den på feil tidspunkt i livet, eller gjekk glipp av noko vesentleg. Eg gråt i alle fall ikkje der eg vanlegvis ville ha grått.)

Romanen handler om ein japansk forfatter og kona hans, også ein skribent. (Akkurat som Hiraide og kona hans. Rart, det der!) Forholdet er ganske trått, heilt til nabokatten, Chibi, begynner å dukke opp på dagleg basis. Til slutt er katten meir fastbuende enn gjest, men dei gjer eit poeng av at dei ikkje lokker på katten, løfter på ho og slikt. Det skjer noko med dynamikken mellom dei to (no tre) som er ganske spesiell. Heilt til det endrar seg på nytt.

Det er ein veldig liten og fin roman, men eg trur altså at eg gjekk glipp av noko. Kanskje det hadde vore betre om eg las den på norsk? Eg anbefaler likevel alle som liker små perler å gi boka ein sjanse, for det tek ikkje lang tid å lese henne ut.

Forlag: Picador
Utgivelsesår: 2014