Leseeksemplar

Oooh, eg elsker slike krimbøker som skiljer seg ut frå resten av sjangeren. Dette er langt i frå den tradisjonelle krimromanen, og høyrer heller ikkje til den populære psykologiske thrilleren. Eigentleg er det vel ein slags noir? Ein skikkeleg mørk roman om hemmeligheter i barndommen, å kjenne sine nærmaste og det absolutt styggaste i kvar av oss.

Eddie Adams kan båe verke som – og er – ein ganske trist mann. Han bur i barndomsheimen og er lærar på skulen han sjølv gjekk på som barn, i ein bitteliten by i England. Hans einaste omgangskrets er barndomsvennane, «Fat Gav» og «Hoppo». Og den unge leigetakeren, som han er litt småforelska i. (Ja, trist). Og han drikk altfor mykje, altfor ofte. Alt går sin vante, patetiske gang, heilt til ein annan skikkelse frå barndommen dukker opp: Mickey. Og Mickey dreg med seg mange minner til byen og ripper opp i sår mellom den gamle gjengen. For Eddie blir fortida brått veldig nær, og han vert minna om alt det grusomme som hendte dei den sommaren for 30 år sida: drapa, voldtektene, lemlestelsane, krittmenna. Og korleis ingenting eigentleg blei oppklart.

Det er litt ytre spenning, men det meste er indre spenning, i form av minner og psyke. Så den er ganske roleg, men gud så mykje Tudor har klart å pressa inn. Her er ekstrem religion, seksuelt misbruk, bygdedyr, underlige vennskap og mykje raseri. Så sjølv om boka ikkje er heseblesande, er den verkeleg spennande. Omtrent umogleg å leggje ned; Tudor heldt på dramatikken til siste side. Bokstavelig talt.

Eg kan absolutt anbefale denne boka! Perfekt påskelektyre. Uhyre velskriven, og om du likte Matt Weslowskis Seks historier, trur eg at denne òg er i di gate. God lesning!

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2018

Fleire bøker av C.J. Tudor finn du HER.