Om du likar serier som Downton Abbey, Mr. Selfridge, Herskap og tjenere (som før øvrig er skriven av same kvinnemenneske), så vil du like denne boka. Og resten av trilogien, for øvrig. Boka er skrive ganske filmatisk, med ganske korte kapitler som kunne vore scener i ein dramaserie. Romanen skildrer det kvardagslege hos dei absolutt ikkje «vanlege» menneska i London i skiftet mellom 18- og 1900-talet. Dei store hendingane, som alle middagsselskapa og kranglar vert berre kommentert utan replikkar og referert til. Dei er ikkje poenget.

Den første boka i serien involverer veldig mykje berre å bli kjend med karakterane, for det er uhorveleg mange namn, titlar og tenarar å holde styr på. Plottet er jo at grevefamilien er i enorm gjeld, og ikkje kan betene låna sine, så dei må få sørge for å få sonen gift med ei rik jente. Men likevel er ikkje det hovudhandlinga i boka. Det er mykje meir personlege drama for grevinna Isobel, dottera Rosina og ikkje minst Arthur, sonen (som er litt av ein handfull).

Boka hadde ein litt treig start, men det var god og interessant lesning – spesielt om du er interessert i historiske og detaljerte romanar.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2013

Fleire bøker av Fay Weldon finn du HER.