Leseeksemplar

Brudekjolen er ein verkeleg smart thriller. Eg kan ikkje seie superoriginal, for den første store tvisten har eg sett i ei anna bok, men det gjer jo eigentleg ikkje denne boka dårleg. Eg såg den berre komme. (Men det blir vel slik når man les nokre hundre bøker i året, spesielt når det kjem til krimplott?) Og eg såg òg den neste tvisten. Den heilt, heilt siste derimot. Då nikka eg, fornøgd med å bli litt overraska. Det var nokre finurlige vendinger innimellom òg.

Møt Sophie. Ustabil, deprimert, med store hull i hukommelsen. Ho er barnepike for ein rik familie, men bortsett frå det har ho ikkje noko liv. Ho har gitt opp alt, og orker ikkje seg sjølv. Ho veit at grusomme ting skjer rundt henne, at ho gjer fæle ting ho ikkje kan hugse. Guten ho har ansvaret for, er ein dag død då ho vakner. Som vanleg kan ikkje Sophie hugse noko, men ho veit at ho må bort. Kofferter vert pakka, penger tatt ut frå banken og ei drosje køyrer henne til Gare de Lyon.

Fransk krim er blitt mi greie. Bernard Minier først og fremst, men eg likte godt måten denne var skriven på. Eg har hatt liggande Irène, Alex og Camille (dei andre bøkene til Lemaitre) veldig lenge, og kanskje eg no skal få summa meg til å lese dei?! Denne her var i alle fall spennande, velkomponert, rystande og herlig ekkel. Anbefales!

Forlag: Aschehoug
Utgivelsesår: 2018