Barndom

Sitat

«Istvillingene» av S.K. Tremayne

3 kommentarar

Istvillingene

Uææ, eg sit her med frysningar. For ei utruleg skremmande bok! På eit eller anna vis klarer ho likevel å vere truverdig, og eg som alltid har ynskt meg tvillingar… Huff.

Sarah og Angus Moorcroft flytter frå London til ei lita øy i Skottland, der Angus kjem frå. Flyttinga skal hjelpe dei og dottera, Kirstie, å kome seg over tragedien som ramma dei for litt over eit år sidan. Nemleg det dødelege fallet til Lydia, Kirsties einegga og identiske tvilling. Og midt i flyttinga, kjem Kirstie med ei uhyggjeleg utsegn: ho er Lydia, og det var Kirstie som døde. Sarah veit ikkje kva ho skal tru, for det var kun Kirstie som såg fallet, og det er umogleg å skilje tvillingane frå einannan. Kan ho faktisk ha tatt så feil? Sarah kan heller ikkje snakke med mannen om problemet, ekteskapet deira hanglar så fælt at dei knapt snakkar saman.

I boka kjem det tydeleg fram at Sarah og Angus har ganske ulike oppfatningar av kva som skjer og har skjedd. Begge veit noko dei ikkje vil dele med den andre, og alt bygger seg opp til ein overraskande slutt. Dette er ein ekstremt god psykologisk thriller, som i tillegg er fantastisk godt skriven. Så om du ikkje vil lese typiske sommarbøker i sommar, les denne. Og eg kan garantere at ikkje eingong sola vil varme opp blodet ditt medan du les.

Forlag: Font
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av S.K. Tremayne finn du HER.

Sitat

«Hitler – min nabo» av Edgar Feuchtwanger og Bertil Scali

Éin kommentar

Hitler - min nabo

Kor skal eg begynne?? Edgar Feuchtwanger er fødd i 1924 og er historikar. Som 87-åring skreiv han denne boka saman med Bertil Scali. Historia han alltid sa han skulle fortelle andre om, nemleg barndomen sin. For i ti år, før familien klarte å kome seg ut av Tyskland, budde Hitler i huset over gata.

Boka skildrar korleis Edgar veks opp under oppseilinga til krigen, som jøde. Det vil seie, Edgar blir stempla som jøde. Ingen i hans familie er religiøse, men det spelar ingen rolle. Litt etter litt forsvinn alle vennane, familien, rettigheitane. Og alt er på grunn av Adolf Hitler, han som Edgar ser på gjennom vinduet sitt om kvelden, den bittelisje mannen med den enda mindre barten.

Dette er ei vanvittig sterk bok. Eg sat med tårer i auga fleire gonger, for det er ikkje meininga at eit barn skal oppleve slikt. Eller nokon, eigentleg. Det er mykje historie stappa inn i voksne samtaler, og det er lærerik lesning. Og vanvittig skummelt, for dette er det mest redselsfulle kapitlet i verdshistoria som «sanne historier» baserer seg på. Ikkje bry deg om hermetegna, for dette er faktisk ei sann historie. Og no har eg berre lyst å gråte.

Forlag: Pantagruel
Utgivelsesår: 2013

Sitat

«Alt som teller» av Ingrid Ovedie Volden

Éin kommentar

Alt som teller

For ei lita perle! Det er ikkje ofte eg les ungdomsromanar lengre, men denne verka interessant. Den handler om Petra. Petra er 12 år og går i sjuande. Ho elskar partal, og hater oddetal – verst av alt er primtall. Heilt til ho oppdagar pi. Tanken på eit tal som aldri slutter, gjer henne kvalm og ho kaster opp. Fordi ho kaster opp, vert ho sendt til PPT, som kan fortelje henne at ho lir av tvangstankar. Litt og litt må Petra utfordre seg sjølv, og slik møter ho Thomas.

Boka er kjempefin. Den skildrar utruleg godt korleis det er å føle seg litt annleis utanfor, samstundes som ein veit kven ein er – og likar denne personen. Den handler om venskap, og familie. Og så litt om matematikk, då. Og grukar. (Veit du ikkje kva ein gruk er? Les boka.)

Forlag: Aschehoug
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Ingrid Ovedie Volden finn du HER.

Sitat

«Å slentre plystrende forbi kirkegården» av Susan Crandall

2 kommentarar

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Å slentre plystrende forbi kirkegården

Denne boka var noko heilt anna enn eg forventa den skulle vere. Eg trudde den skulle handle om ein tenåring som rømmer frå bestemora og blir venn med ei farga kvinne (vi er i sørstatane i 1963). Men, nei. Starla er nemleg berre 9 år gamal.

Starla bur ho bestemora. Faren arbeider på rigg, og mora flytta til Nashville for seks år sidan for å bli berømt. Starla hater den sure og krevande bestemora, og etter ein slåsskamp, krangel og litt panikk, stikk ho av. Ho skal til Nashville – til mora. Ho får haik hos ei farga kvinne, og alt kunne eigentleg gått heilt fint – om ikkje den farga kvinna hadde teke med seg ein kvit baby frå ei kyrkjetrapp. Kvinna tek ho med seg heim, men mannen hennar er ikkje nøgd med situasjonen på nokon måte. Starla oppdager raskt nok at kanskje det ville vore betre å bli heime.

Dette er jo ein historisk sørstatsroman i ein forstand, men det er ikkje det typiske «hvit pen jente forelskar seg i farga gut»-opplegget. Om du tenkjer deg ei krimbok der eit barn er forsvunnen, er dette den manglande biten. Dette er frå barnets side. Ein får verkeleg kjensla av at det er eit barn som fortel historia (og det er det jo), med morsomme observasjonar, litt manglande forståing, mykje godhet og naivitet er det utruleg fint fortalt. Om du likte Det blå rommet av Susan Henderson, vil du elske denne!

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av Susan Crandall finn du HER.

Sitat

«God natt, June» av Sarah Jio

Boka er sponsa av Cappelen Damm

God natt, June

Dette er så langt ei Jio-bok som skil seg frå dei andre ho har skrive, utan å bryte sjangeren ho har gjort sin eigen. Vi vekslar ikkje mellom fortid og notid på same måten som i dei førre bøkene, berre gjennom brev og historier fortalt. I tillegg dukker her opp tidligare romankarakterer og ekte mennesker, noko som er ein fin touch.

Denne boka handler om June. June er 33 år gamal og kjem frå Seattle, men har budd i New York sidan ho var 18 år gamal. June sitt liv vert snudd opp ned når grandtanta døyr og etterlét June barnebokhandelen sin, Blåfugl Bøker, som er på konkursens rand. Logikk og nostalgi slåss om plassen i June – det er nettopp slike små, konkurse bedrifter ho nådelaust stenger i bankjobben sin. Ho har allereie fått helseproblem av den krevjande jobben, og slit med sviket systera hennar gjorde mot henne for fem år sidan. Men alt forandrer seg når ho finn brevvekslingar mellom grandtanta og den berømte barnebokforfattaren Margaret Wise Brown – og når ho møter Gavin.

Dette vert nok ikkje favorittboka mi av Jio (ironisk nok, fordi den handlar mykje om kjærleik for litteratur), men eg trur likevel at denne historia kanskje vil treffe fleire enn dei andre. Det er svik, sorg, død, kjærleik, tilgjeving, anger, pågangsmot og draumar. Og det er familie, ikkje minst. Og så klart ein liten twist på slutten, som eg ikkje såg kome. Så om du vil ha ei nydeleg og spanande historie med eit fantastisk språk – les denne.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av Sarah Jio finn du HER.

Sitat

«Gule krokus om våren» av Laila Ibrahim

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Gule krokus om våren

Dette er ei seriøst undervurdert bok. Det er sjeldan eg ser nokon omtale den, og eg kan ikkje for mitt bare liv skjøne kvifor. Den er jo heilt strålande?!

Boka er ein historisk roman som foregår i ein av dei nordre sørstatane under slaveriets gullalder i USA. Lisbeth veks opp med den svarte amma Mattie – som måtte gi opp sin eigen son for å ta vare på Lisbeth. Lisbeth og Mattie vert nære, litt for nære for Lisbeths familie sin smak. Boka skildrer korleis Mattie opplev slaveriet, ynskjet om å vere fri og med sin eigen familie, og Lisbeths oppvekst, der ho konstant føler seg utanfor og slit med å godta slaveriet på same måte som alle rundt henne ser ut til å gjere. Og denne tankegangen er ikkje velkomen i sørstatane, og Lisbeth må gjere sine livs val.

Dette er ein av dei beste historiske romanane eg har lest om sørstatane og slaveritida. Språket er nydeleg, boka er lettlest, og historia er sterk og nydeleg – og den kjem til å vere hos meg lenge.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2014

Sitat

«Bienes død» av Lisa O’Donnell

2 kommentarar

Bienes død

Denne boka vil rive deg opp innanfrå, frå ende til annan. Den vil få deg til å gispe, skrike, stirre vantru mot sidene med eit blankt blikk. For om denne boka ikkje ryster deg, er du laga av stein (og kan berre gå heim først som sist).

Boka handler om to systre: Marnie på 15, og hennar litt yngre syster Nelly. Dei har hatt ein ganske fæl og spesiell barndom. Foreldra er tunge rusmisbrukarar, og kunne ikkje brydd seg mindre om borna sine. På julaftan gravlegg dei foreldra sine i hagen. Nelly veit at Marnie drepte dei, og Marnie veit at Nelly drepte dei. Dei er heilt åleine, og ingen kan vite om det. Boka handler òg om naboen deira, den eldre mannen Lenny. Lenny er homofil, og fordi ein elsker av han var, vel – ung, har han rykte på seg som pedofil i staden. Jentene held seg unna Lenny – det burde jo alle gjere – men Lenny ser at noko ikkje stemmer, og at dei treng hjelp.

Boka er rå. Den er full av sjokkerande element, fine samtaler og vanskelege tankar. Den passar for både vaksne og ungdom, og eg trur at uansett kor gamal du er, vil den treffe deg midt i hjartet.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2014

Sitat

«En juledrøm» av Amanda Prowse

Boka er sponsa av Cappelen Damm

En juledrøm

Denne boka er perfekt for alle som har julestemning frå september til februar (som meg). Dette er ikkje ei stor historie. Den går verken over lang tid eller tar for seg store verdsproblem. Det er ei bittelita historie, med nydelege karakterar og eit herleg språk.

Boka handler om Meg. Meg har vekse opp med å verte send att og fram mellom den dysfunksjonelle familien sin og ei rekkje fosterheimar. Megs største ynskje sidan ho var lita har vore å feire jul – på skikkeleg vis. Og i år har ho sjansen. Etter mange tragedier i livet, har ho endeleg ein son som er gamal nok til å forstå konseptet, og gler seg til å feire med han og bonusfamilien sin. Men så må ho på ein jobbtur til New York, og der møter ho Edd. Og ho og Edd fell hodestups for einannan. Meg må ta eit val – skal ho ta sjansen på kjærleiken eller feire jul med sonen?

Det høyrast kanskje litt klisjé eller kjedeleg ut, men boka er kjempefin. Det er mange uventa situasjonar, fine og vonde opplevingar, og samstundes kvardagsleg. Eg trur dei fleste vil bli rørt av denne fine boka.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Sitat

«Vinterindianere» av Anne Gjeitanger

Vinterindianerne

Dette er ei tynn lita flis av ein roman, i veldig typisk Oktober-stil. Den er lågmælt, fin, sår, men kva handler den om?? Ein må liksom lese vaskelappen bakpå for å forstå kva ein skal lese. For meg vert det litt feil.

Boka handler om Anne på fem-seks år. Ho forel om barndomen på hytta, og kvardagslivet etterpå. Heile boka er eit svær før. Veslebroren døyr (og det er ikkje spoiler, det blir avslørt heilt i byrjinga). Det er ei veldig fin bok, og ein kan kjenne seg igjen i mykje. Boka er fortalt i retrospekt, men tankegangen og samanhengen er likevel som hos eit barn. Eg kan kjenne igjen mange av mine eigne refleksjonar og logiske, men likevel ulogiske, tanker.

Boka er på knappe 100 sider, så eg burde jo ha lest den på ein time. Men stoffet var sårt og tungt, og det gjorde at eg måtte ha pauser for å fordøye det eg hadde lese. Ei fin, lita bok. Langt i frå nokon framtidig klassiker, men verdt lesinga om du har ein time (eller to) til overs.

Forlag: Oktober
Utgivelsesår: 2015

Sitat

«Det blå rommet» av Susan Henderson

Éin kommentar

Det blå rommet

Tillie er sju år. Faren arbeider i forsvaret, og mora heimeverande. Eigentleg veldig heimeverande, for ho har malt døra igjen, med eit uhell. Det er kanskje denne hendinga som skildrer mora best. Når familien på fire (det er og ein bror med i biletet), oppdager Tillie at mora ikkje er i det nye huset, og ingen vil fortelle henne kvar ho er. Tillie byrjar å leite etter mora, og oppdagar eit rom i kjellaren, der eit merkeleg, blått lys siv ut mellom dørkarmane.

Historia er fortalt frå Tillie sitt synspunkt, og er sår og fin. Sjølv om den kanskje er litt urealistisk, er historia så fin at det eigentleg ikkje gjer noko. Eg vil anbefale den til absolutt alle.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2013

Sitat

«Oscar og den rosa damen» av Eric-Emmanuel Schmitt

Forfattaren var usikker på om han skulle skrive denne bittelille boka i årevis før han faktisk skreiv henne. Den handlar jo om dødssjuke born, generelt eit tabu. Men boka er ikkje så veldig trist, ikkje eigentleg. Schmitt klarer å gjere boka varm og morosam, sett frå det naive og betrevitande perspektivet til ein tiårig gutt.

Vi følgjer kreftsjuke Oscar dei siste ti dagane av hans liv, der han saman med besøksvennen Marie-Rose (Rose-bestemor) lev som om kvar dag var ti år. Han opplev barndommen, ungdommen, vaksenlivet og alderdommen. Kvar kveld skriv han eit brev til Gud (som han ikkje heilt trur på), før han til slutt døyr.

Det er ikkje så mange slike bøker ute og går. Ei bok om leukemi som får deg til å smile medan du les? Når hovudpersonen, ein tiårig gut, døyr?? Det høyrast hjerterått og useriøst ut, men Schmitt har klart det. Ei flott lita bok.

Forlag: Pantagruel
Utgivelsesår: 2004

Fleire bøker av Eric-Emmanuel Schmitt finn du HER.

Sitat

«Saras nøkkel» av Tatiana de Rosnay

Dei fleste av oss har vel kanskje sett filmatiseringa av boka med same namn, og veit kva den handler om. For dei som ikkje har det, handlar altså denne boka om den amerikanske journalisten Julia. Og parallelt med hennar historie, får vi høyre om Sara og hennar opplevingar under krigen.

Julia har budd i Paris i 25 år, er gift med ein franskmann, og saman har dei dottera Zoë. Medan ho jobber med ein artikkel, oppdager ho ein fæl og ofte ignorert del av fransk historie, Vel d’Hiv. I juli 1942 arresterte det franske politiet mange tusen jødar (mykje på eige initiativ) og sendte dei vekk til konsentrasjonsleirar, medan det franske folk berre sto og såg på. (Og dette er faktisk sant.) Ho finn ut at leiligheta til ektemannens familie tilhørte ein slik familie som blei arrestert, og set i gang med å finne ut kven desse menneska var, og oppdager at ingen veit kva som skjedde med Sara, dottera i den jødiske familien.

No er det lenge sidan eg har sett filmen, men eg huska likevel nok til å ha eit godt grep om historia før eg starta på boka. Altså, boka var god, den, og eg skal ikkje påstå at det var bortkasta tid, men: boka kjem ikkje til å setje nokon varige spor hos meg, for det har allereie filmen gjort. Er det berre eg som blir vanvittig rørt og prega av nesten alle historier knytt til andre verdskrig?? Dersom du ikkje har sett filmen, les boka! Har du sett filmen, har du eigentleg fått med deg det meste. De Rosnay skriv såpass nøkternt og rett fram at du ikkje vil ha gått glipp av mykje indre liv.

Forlag: Bazar
Utgivelsesår: 2008

Fleire bøker av Tatiana de Rosnay finn du HER.