Kultur

Sitat

«Silkehandlerens datter» av Dinah Jefferies

Boka er sponsa av Vigmostad & Bjørke

I sommar har eg satt meg som mål å lese mange romanar med handling frå andre land, og sidan «dameromanar» er min guilty pleasure (kan ein kalle det guilty pleasure når eg konstant skriv om slike bøker her på bloggen?), vart eg ikkje skuffa når eg oppdaga kor mange av årets utgivelser som har handling frå eksotiske land. Denne historia er frå Vietnam, frå då franskmennene hadde kontrollen i landet. Femtitallet, altså. Og tilfeldigvis den historiske epoken eg liker best.

Nicole har aldri heilt kjend seg heime i familien sin. Ho er halvt fransk, halvt vietnamesisk. Mora hennar døydde i barsel med henne, og faren og storesystera Sylvie klandrar henne for det, på sitt eige vis. Nicole ser like fullblods vietnameser ut som mora, medan Sylvie har dei franske trekka til faren. Ho veit ikkje heilt kor ho høyrer heime. Når faren trekk seg ut av bedrifta si, gir han alt til Sylvie, medan Nicole berre får ein gamal og nedlagt silkebutikk. Nicole føler seg blodig urettferdig behandla, men det er ikkje dette som verkeleg øydelegg forholdet til faren og systera – det er det ho ser den kvelden under ballet.

Dei første nitti sidene tenkte eg at dette kom til å bli ei kjempekjedeleg bok, som ikkje var original på ein flekk. Det var berre ei einsam jente som kjende seg utanfor og så forelska seg. Men på side 96 forandra alt seg (men ikkje gjer noko så teit som å lese den sida først). Vidare utvikla det seg ein dramatikk, og det var verkeleg ei velskriven historie.

Eg har nettopp lese dei to fyrste bøkene av De syv søstre av Lucinda Riley, og tenkte fleire gonger at «bakgrunnshistoriene» i bøkene med fordel kunne vore sine eigne romanar. Og tenk, så fikk eg akkurat det eg ville ha i denne! Ein historisk roman utan hopping mellom to generasjonar – noko så sjeldan i desse dagar. Så om du har tenkt i samme baner som meg, at den historiske delen av Rileys romanar er dei beste, så er denne boka verkeleg noko du ikkje vil gå glipp av.

Forlag: Vigmostad & Bjørke
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«Mens vi venter på Bojangles» av Olivier Bourdeaut

Éin kommentar

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Litterære referanser er dei beste referansene, og ein treng vel ikkje ha studert litteraturvitenskap for å dra kjensel på tittelen. Tittelen viser til Mens vi venter på Godot av Samuel Beckett, eit absurd teaterstykke. I starten av boka står det at denne boka er hans sanne historie, full av løgner, «på både retten og vrangen». Så det verker jo ganske så passande! (Og viss du lurer, er det ikkje den ekte historia om livet til Bourdeaut.)

For ein gong skuld skal eg avsløre nesten alt som skjer i boka, av to grunnar: handlinga er ikkje det viktigaste her, men måten den blir fortalt på; og alt eg avslører står uansett på baksida. Boka handler om ei veldig unik kvinne. For sonen hennar verkar ho fantastisk, morsom, vakker og perfekt, der ho gjer akkurat slik ho vil, gir blaffen i konvensjoner og forpliktelser. For mannen hennar, med sin unike humor, trudde lenge at ho berre var like eksentrisk som han. Men når skattevesenet er på døra (etter at han har tatt nokre snarveier for å kunne forsørge og ta vare på kona og sonen), set ho fyr på huset og blir innlagt. Etter ei stund innesperra, arrangerer dei ei falsk kidnapping for å ta henne med til Spania for å fortsette det ville livet deira.

Boka er ei rørande historie, fortalt på ein utruleg unik måte som vekslar mellom naivitet og djup innsikt. Den fremstiller utan tvil temaet rundt mentale sjukdommar på ein ny måte. Det er ei fin, lettlest og kort bok, som utgjer sjarmerande lesing.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«OG» av Veronica Salinas

Dette er ei ganske spesiell ungdomsbok. Den handlar om ei ung jente som reiser til Noreg frå Argentina for å vere au pair i Fredrikstad. I Fredrikstad blir ho sendt på norskkurs og lærer seg.. vel, å snakke norsk. Ho trives ikkje hos familien ho bur hos, og sakner heimlandet sitt sårt. Boka veksler mellom å vise oss korleis ho har det i Noreg og korleis ho opplever kulturen, og minner frå barndommen i Argentina. Eg-personen ynskte nemleg ikkje å flytte, men det politiske klimaet i Argentina gjorde det umogleg å bli der.

Det er ei lettlest bok som gir eit fint perspektiv på korleis det er for immigrantane som skal tilpasse seg kulturen og språket vårt. (Og det kan eg skjøne at ikkje alltid er like lett, vi nordmenn kan vere ganske sære.) Det eg ikkje skjøner, er kvifor dette er ei ungdomsbok? Den kan då vitterleg bli lest av både unge og gamle! Ta det som ei oppfordring.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Jeg kommer snart» av Selma Lønning Aarø

Jeg kommer snart

No har det seg slik at eg har rydda ein del i bokhyllene mine. I stua har eg sortert bøkene etter farge, og kun kvite, turkise, rosa og gule bøker får stå der og matche det øvrige interiøret. Eg oppdaga ganske raskt at eg ikkje har så mange rosa bøker, så eg drog på skattejakt på jobb. Og veit de kva eg oppdaga? At nesten alle rosa bøker handler om sex. Heilt seriøst. Eg kjøpte fire bøker; éi handla om religion og dei resterande tre om sex, spesielt et kvinnes perspektiv. Ei av desse tre bøkene vart altså denne her av Selma Lønning Aarø (ho som har skrive Hennes løgnaktige ytre, men den har eg ikkje rukke å lese i skrivande stund).

Tittelen burde kanskje vore Jeg vil komme nå. For boka handler om Julie, ei vaksen dame som aldri har fått orgasme. Ikkje at ho har prøvd så voldsomt, men no er det på tide. Ho har ikkje fast jobb, men no som ho har au pair, kan ho låse seg inn i seks timar om dagen med diverse utstyr (ho har 8 dagar igjen av ei 30-dagers orgasmegaranti frå Kondomeriet). Ho klarer ikkje å slappe av, ho tenkjer på heilt andre ting og klarer altså ikkje å komme. Medan ho ligg der, tenkjer ho på alt mogleg, og vi får mange tilbakeblikk på hennar «tidlegare liv» som ung.

Og her skjærer det seg litt for meg. (For ikkje misforstå – eg liker boka! Det er utruleg viktig å snakke om den kvinnelege orgasmen, men med moderasjon. For hovedkarakteren Julie har jo rett i at det kan verke som om absolutt alle har fantastisk sex heile tida. Og det er jo ikkje sant. Her sluttar bloggens lengste parentes.) Problemet mitt er at denne boka skal/burde reflektere det mange kvinner føler og opplever rundt temaet, nemleg utilstrekkelig. Men Julie mister litt av denne «typiske kvinna» når ho fortel at ho drap hunden sin som barn, har hatt mange valdelege kjærester og har sex med ein tilfeldig fyr som legg asfalt då ho var tretten år. Ho blir litt for utilgjengeleg, og eg klarer ikkje identifisere meg heilt med henne.

«Julie» burde appellere til alle kvinner som faker orgasmer. For tru du meg – eg har òg faka orgasmer. Det begynner å bli lenge sidan, for du kjem til eit punkt der du faktisk må lære deg å seie i frå. Noko anna hjelper liksom ikkje. Det er jo det der med å kjenne seg mislykka dersom du ikkje kjem. Og så er det utruleg slitsomt å føle at ein må prestere kvar jævla gang ein har sex. For det er jo et press. Eg skal ikkje komme (haha) med mange ulike råd basert på personleg erfaring. Eg tenker eigentleg berre å fortelje deg at du bør lese denne boka, anten du har hatt ei orgasme eller ikkje. Det er ganske god litteratur.

Forlag: Flamme
Utgivelsesår: 2013

Fleire bøker av Selma Lønning Aarø finn du HER.

Sitat

«Nattergalen i Sunset Boulevard» av Susan Meissner

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Nattergalen i Sunset Boulevard

Dette er ein herleg historisk roman om eit livslangt vennskap mellom to kvinner.  Historia startar i noko så dramatisk og overdådig som Hollywoods stordomstid, sjølv om det overdådige  ikkje heilt når Violet og Audrey, som er sekretærer på filmsettet til Tatt av vinden. Vennskapet deira har eit par brister: ein liten forskjell i alder og bakgrunn, forelsking i feil folk, usikkerhet og misforståingar. Vennskapet held likevel stand gjennom andre verdskrig, større og mindre kriser, med trykk på større. Eg vil eigentleg ikkje seie noko meir om kva som faktisk skjer, men eg kan jo seie at reisa dit er meget så velskriven.

Noko som er utruleg gøy med denne boka, er at omtrent alt som skjer på filmsettet er ekte greier, basert på blant anna dagboka til ei dame kalla Susan Myrnick. Eg er jo veldig glad i teater og film, så dette bakgrunnsteppet gav boka det lille ekstra! OG som enda ein grunn til at eg likte boka (vil lista av grunna ta slutt, tenker du?), var at du ikkje automatisk likar hovudpersonane utan kritisk sans. Av og til er dei kjipe. Sånn er det jo berre. (Liker du slike bøker, kan eg anbefale alt av Gillian Flynn og Elena Ferrante.) Om du ikkje har skjønt det allereie, så anbefaler eg boka til alle som liker historiske romanar, romanar om vennskap og romanar med det lille ekstra.

Forlag: Tigerforlaget
Utgivelsesåret: 2017

Sitat

«Nattafortellinger for rebelske jenter» av Elena Favilli & Francesca Cavallo

Éin kommentar

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Det er på tide å springe til barneavdelinga på din lokale bokhandel og kjøpe ei barnebok. Ei bok full av hundre godnatthistorier for rebelske jenter. (Men ikkje gløym å lese den til gutane dine òg.) Denne boka inneheld 100 enkle biografiar om ekstraordinære jenter og kvinner, og tilhøyrande 100 ulike illustrasjonar. Og det er ikkje berre det at boka er så himla fin, det er tanken bak den! Det er så utrulig viktig å få fram kvinnene som har endra verda. (Og ikkje kom med «men skal ikkje vi ha ein om menn òg?», for – unnskyld språket – piss meg i øyret. Som om ikkje 99% av alle historiebøker skrivne før 1950 kun fortalte om menn sine bragder.)

Boka inneheld historier om kvinner frå mange forskjellige land, og illustrasjonane som er spesiallaga til boka er laga av seksti ulike kvinner, også frå ulike land. Boka er ein hyllest til kvinner, og kva vi har gjort, sjølv når alle sa at det ikkje kunne gjerast (av kvinner, altså). Her er dronningar, piratar, matematikarar, dansarar, fjellklatrarar, politikarar og you name it. For veit du kva? Du kan faktisk bli akkurat kva du vil – jente eller gut. Eller begge deler.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«Veien fra Italia» av Anna Grue

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Veien fra Italia

Etter å ha lest ein del krim, litt Ibsen og eit par dokumentarar, hadde eg ein craving for ein skikkeleg kjærleiksroman, og plukka fram dette leseeksemplaret som eg fant på jobb. På omslaget står det at forfattaren kan sine saker, og at det er ei bok som flyt over av kjærleiksforviklingar. Så eg satte i gang, men følte at det var meir forviklingar enn kjærleik det var snakk om, og det skal holde hardt å påstå at dette er ein kjærleiksroman.

Vittoria, ei ung italiensk kvinne, har køyrd frå Roma til København i den vesle fiaten sin, saman med babyen sin, Massimo. Ho er på flukt, og kan aldri sjå seg tilbake. I Danmarks hovudstad flyttar ho inn på eit litt shabby hotell, der ho møter nattklubbservitrisa Conny, som er Vittorias rake motsetning. Dei danner likevel eit nært vennskap, til tross for sine ulikheiter. Når Vittoria får jobb som husbestyrerinne for enkemann doktor Møller, vert kvardagen hennar snudd på hovudet. Ho strevar hardt for å tilpasse seg sitt nye liv som dansk, men oppdager at det er vanskeleg å leve eit godt liv med eit stor hemmelegheit hengande over seg – spesielt når ho nektar å dele den med nokon.

Veien fra Italia er absolutt ikkje den største leseopplevinga mi, men eg satte stor pris på det historiske perspektivet og tidsbiletet i boka, som føltes veldig autentisk. Eg likte og mislikte karakterane om einannan, så slikt sett var desse òg veldig naturleg portrettert. Faktisk trur eg at eg heller hadde elska ein roman om Conny, ikkje Vittoria. Veldig kort oppsummert fant eg boka til å henge midt på treet; nokon vil nok elske den, andre synes den er forferdelig kjedeleg.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Orkansesongen og stillheten» av Anne-Cathrine Riebnitzsky

Boka er sponsa av Font forlag

Orkansesongen og stillheten

Du vil aldri, aldri, i dine villaste fantasiar gjette deg til kva som skjer i løpet av denne romanen. Riebnitzsky kan i alle fall overraske! Kapitla er korte, og det at vi følgjer fleire personer kunne fort gjort det vanskeleg å hengje med, men det fungerer liksom. Du heng ikkje på kanten av stolen i spenning, men du vil likevel kose deg kvart minutt du les.

Presten Monica reiser til Guatemala for første gong på tjue år for å slappe litt av, og kome seg unna sorggrupper, kyrkjemøter, konfirmantar og bekymra foreldre. Ho er ein litt annleis prest, veldig folkeleg, ærleg og menneskeleg. På reisa si, og heime i Danmark, krysser ho mange liv (som igjen kryssar kvarandre, tenk Love Actually/Valentine’s Day). Ein av desse er Beate, advokat og jeger med ei sur kjerring til mor. Ein annan er den Nory, tenåringsjenta frå Guatemala som drøymer om eit nytt liv i USA.

Men karakterane i boka oppdager at alt ikkje blir som ein skulle ønske, og av og til går det nesten for bra. Romanen tek for seg forholdet (ofte turbulent) mellom foreldre og barn; alt vi er villige til å gjere for å beskytte dei, for å kome oss vekk i frå dei (enten det er foreldre eller barn), samstundes som vi er glade i dei. Det er og tema som narkotikasmugling, angst, rådyrjakt (ikkje spør, berre les) og religion. Det høyrest kanskje litt rart ut, men det fungerer knallgodt. Eg storkoste meg med boka, og så velskriven og lettlest som den er, flaug den forbi.

Forlag: Via
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«Baba Segis fire hustruer» av Lola Shoneyin

Boka er sponsa av Juritzen forlag

Baba Segis fire hustruer

Eg har faktisk ikkje lest så mange romaner med handling frå Afrika, så eg var veldig spent og hadde eigentleg ikkje nokon spesielle forventingar til boka. Men uansett om eg trudde eg ikkje hadde krav til denne romanen, var den likevel annleis enn eg hadde sett føre meg. (Gir det meining??)

Boka handler om Bolanle, ei kristen og universitetsutdanna ung kvinne i dagens Nigeria, som til mora sitt store sjokk vel å gifte seg med ein polygamist, som attpåtil har tre koner frå før og sju born. Medkonene og ektemannen er analfabetar, og to av konene vert rasande for Bolanle sin nye plass i familien, då dei ser på dei som ei personleg fornærming. Etter to år som kone, har ikkje Bolanle blitt gravid, og ektemannen – Baga Segis – tek ho med til legen. Denne avgjersla skal vise seg å snu opp ned på mykje.

Vi får høyre mykje om Bolanle sine opplevingar i familien, og forhistoria til dei andre konene og vel så det, men boka er eigentleg ikkje spennande før dei siste 100 sidene (maks). Det er lærerik og interessant lesning, men det er ikkje ein roman som riv deg med vidare, og enkelte av kapitla må ein tvangslese. Når det er sagt, så var det fleire passasjer som fekk meg til å flire (for å undertrykke ein frustrasjon), spesielt når Baba Segis prøver å forklare legane korleis dei skal gjere jobben sin. Og eg seier når og ikkje då, for han forstår like lite på kvar einaste legevisitt.

Eg forventa (tydelegvis) ein djup roman om klasseskiljer i Afrika, utdanning, feminisme, religion… Eg følte meg litt snytt. Eg ser jo at forfattaren har snike desse tunge emna inn, men eg føler ikkje dei er vektlagt nok for at det skal bli ein viktig roman. Dessverre, for den har verkeleg potensiale. Og så er den jo litt morosam.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Djevelen i den hvite byen» av Erik Larson

Éin kommentar

Boka er sponsa av Font forlag

Djevelen i den hvite byen

Denne boka er perfekt for alle som elska sesong 5 av American Horror Story: Hotel, enkelt og greitt fordi mykje av sesongen er basert på dette (sjuke) hotellet til (den sjukare) H. H. Holmes. Sjølv om boka i seg sjølv ikkje tek for seg så mykje av det som skjer på hotellet (det er jo ein dokumentar/true crime, så alt er jo basert på fakta, og fakta er noko av det som rett og slett manglar her).

Det vi derimot får vite mykje om, er korleis Holmes starta svindlar, forhold til unge kvinner som forsvant og bygginga av hotellet, «festningen». Unge kvinner som han ansetter slutter å kontakte familien sin, flytter utan ord, går fra menna sine, drar på ferie. Å skjule drapa sine var ikkje eit problem heller, hugs at dette er på slutten av 1800-talet og du kunne skifte namn, forfalske signaturar og spre rykter om kor folk befant seg, og korleis skulle nokon kunne avsløre deg? Det er skremande å tenke på alle menneska han hadde kontakt med, alle etterforskarane han snakka med som ikkje mistenkte noko som helst fordi han smilte og var sjarmerande.

Det er kanskje litt vel mykje arkitekturhistorie inn i biletet i forhold til den faktiske historia om H. H. Holmes, men kapitla om Holmes og arkitekten Burnham er separate, så du kan fint hoppe over dei om du vil (sjølv om du kan lære vanvittig mykje, som at verdsustillinga  var opphavet til eden skolebarn les i USA kvar dag, pariserhjulet, spraymaling og mykje meir). Boka er true crime, og skummel. Eg fikk faktisk mareritt – folk er (faen) ikkje friske.

Forlag: Font
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Se meg» av Nicholas Sparks

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Se meg

Når du tenker Nicholas Sparks tenker du sikkert Dagboken, The Last Song, klissete kjærleikshistorier og slikt. Vel, du har for så vidt rett. I bøkene til Sparks (og filmatiseringane) er det mykje kjærleik, og det er det for så vidt her òg, men den siste boka hans inneheld så mykje meir. Det som fyrst kan verke å vere ei typisk motsetningar tiltrekker-historie, utviklar seg raskt til å bli ein spenningsroman av eit eige kaliber.

Maria er ganske perfekt: vakker, intelligent, hardtarbeidande advokat. Colin er derimot annleis, med si valdelege og kriminelle fortid. Han har brukt mykje tid og krefter på å forandre seg, og Maria forelsker seg mot betre vitande. Men akkurat når forholdet deira når ei høgde og dei begge er stormande forelska, viser det seg at det er Maria si fortid som skal ta dei att og presse dei til det ytterste. Historia tar ein nifs turn, og livet til Maria vert dramatisk forandra, og Colin er på nippet til å øydelegge alt for seg sjølv.

Det er ei strålande historie, ein gnistrande roman og alle andre lovord du kan kome opp med. Om du før har tenkt at Sparks sine bøker er for romantiske for deg, ombestem deg ASAP, for denne boka er vanvittig spanande, absolutt på nivå med «klassiske» thrillere. Den grip tak i deg, og slepp ikkje før siste side er ferdig lest. Og kanskje ikkje då heller.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Fie faller» og «Noe skal skje» av Therese Aasvik

fie-faller

Kva gjer du når livet ditt kollapser? Når mannen din vil gå fra deg for ei anna? Som ikkje ein gong er yngre og penare enn deg? Når ungane dine ikkje liker deg lenger? Når du misliker alle «vennane» dine, og det viktigaste i livet ditt er å bruke smarte hashtagger på Instagram? Når alt eigentleg går til helvete? Vel, Fie prøver å fikse alt, slik ho alltid gjer. I femten år har ho brukt all si tid på å prøve å vere perfekt, vere den perfekte kona og passe inn i ektemannens vennegjeng (som alle er gifte med kvarandre). Men enkelte ting kan ikkje fiksast, og Fie må prøve det meste på nytt. Utan å avsløre for mykje, kan eg jo seie at enkelte ting kan fiksast.

Boka er tynn og ganske lettlest, med ein herleg liten snert av samfunnskritikk. Fie er ein ganske spennande karakter med mykje under den utruleg overflatiske overflata, som desperat prøver å finne tilbake til ein person ho ikkje veit om ho var. Det var underhaldande å følgje den vesle (eller store?) reisa hennar, og eg er spent på å starte på den nye boka hennar som kjem i januar.

Noe skal skje er sponsa av Vigmostad & Bjørke

noe-skal-skje

Og som dei seier på alle matprogram, vi har juksa litt! For før du les om at eg har lest Fie faller, har eg lest Noe skal skje òg. Denne boka er endå tynnare, og skriven med ein heilt anna stil enn debutboka.

Vi møter Fred, ein middelaldrande (antar eg) ungkar som lev eit ganske roleg og kjedeleg liv (han heiter «Fred» for ein god grunn). Fred ynskjer at noko skal skje, men ein skal vere forsiktig med kva ein ynskjer seg, for seriøst rare ting byrjar å skje. Samstundes fortel Fred om ungdomstida si, og det var visst litt av kvart som skjedde då òg. Vi finn eit enkelt og veldig komplisert menneske i Fred, og det er umogleg å bli glad i han. Det er ei fin og original bok, ein slags spenningsroman light. Absolutt verdt å lese!

Så for å oppsummere, er eg veldig imponert over skrivestilen til Aasvik, og ho er offisielt ført opp på mi uoffisielle liste over forfattarar eg skal følge med på vidare. Eg les verkeleg alt for lite norsk litteratur, alt eg går glipp av!

Forlag: Vigmostad & Bjørke
Utgivelsesår: Fie faller (2016), Noe skal skje (2017)

Sitat

«For øvrig mener jeg at Karthago bør ødelegges» av Kyrre Andreassen

Boka er sponsa av Gyldendal Norsk Forlag

For øvrig mener jeg at Karthago bør ødelegges

Berre tittelen på denne boka er nok til å gjere ho interessant. Eg hørte om henne på Gyldendals høstarrangement, Forfatterne kommer, og etter å ha fått opplest det første kapitlet blei eg veldig interessert.

Boka handler om Krister Larsen, eigentleg elektriker, men underviser no i «norsk i arbeidslivet» for innvandrar etter forslag frå NAV (han har prolapser og kan ikkje vere elektriker lengre). Krister er fint lite nøgd med ordninga, og han har lav toleranse for idiotar (og dei kryr det av i Krister sitt liv). Eks-elektrikeren er smartare enn folk trur og har god peiling på mykje. Han er drammenser og historieentusiast med aggresjonsproblem. I denne boka fortel Krister mykje om livet sitt, både notida og fortida og flettar det saman. Det kjem godt fram undervegs at Krister ikkje er det ein vil kalle ein påliteleg forteljar, men han er ein likandes kar.

Det er sarkasme, satire, samfunnskritikk; kall det kva du vil, det er MOROSAMT. Og så spot on at det nesten gjer vondt. Andreassen lar deg kome nært inn på Krister, og slenger deg fram og tilbake oppi hovudet hans. For nokre vil kanskje avsporingane i teksten virke distraherande, men for meg gjorde dei berre boka komplett. (Og psst, synes denne boka heller burde vunne Brageprisen enn Vær snill med dyrene, sjølv om den òg var bra.)

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Biter av lykke» av Anne Ch. Østby

Éin kommentar

Boka er sponsa av Font Forlag

Biter av lykke

Eg har no lest den nye boka til Anne Ch. Østby som etter ein månad har tatt heilt av internasjonalt med rettigheter solgt i øst og vest (bokstavelig talt). Og det er ikkje så rart, for dette var ei ganske kort, lettlest feelgood bok som innfrir løfta sine; ho er akkurat det skrildringa på omslaget seier at ho er: ein roman om kjærleik, håp og sjokolade. Ikkje berre romantisk kjærleik, men meir ein vennskapeleg kjærleik og ikkje minst ein kjærleik til livet.

Kat er 66 år og enke. Ho sit no som eigar av ein kakaoplantasje, og kjenner litt på einsemda. I staden for å invitere klassevenninnene på besøk, inviterer ho dei derimot til å flytte ned til seg på Fiji (Kat er altså typen som ikkje gjer ting halvvegs). I boka blir vi kjende med Ingrid (med ein indre tvilling, Vildrid), Maya (som har demens), Lisbeth (som berre reiste i frå ektemannen) og Sina (desperat etter å kome seg unna den middelaldrande og hjelpelause sonen). Og Atheca, den fijianske kvinna som jobbar for Kat og tek med seg desse kvinnene sine i kveldsbønene sine.

Dette er ei bok om kor vanskeleg ulike typar kjærleik kan vere; kor vanskeleg det kan vere å ta opp att eit førti år gamal vennskap; kjærleiken som forsvinn i eit ekteskap (om den nokon sinne var der); kjærleiken til samfunnet rundt seg og trua på noko felles. Det handlar om å ikkje slutte å leve berre fordi ein er komen i ein «moden alder», men utfordre livet og prøve noko nytt. Som å oppsøke ein kjekk mann midt på natta og bli med han inn på soverommet, som å dytte den vaksne ungen ut av redet, eller for eksempel å starte ein sjokoladefabrikk.

Dette er ei bok full av varme, vennskap, tilgjeving og nye opplevingar. Vi møter ein annleis kultur på godt og vondt, og lærer mykje. Og ja, ein tur til Fiji hadde jo ikkje vore å fornekte etter å ha lest denne fargerike boka! (Kunne gjerne tenkt meg å smake fisk kokt i kokosmelk med løk og chili.) Det er definitivt ein grunn til at denne boka er kjempepopulær akkurat no, så du treng ikkje vere redd for å kaste deg ut i det og kjøpe den! (Om du vil ha noko å samanlikne med, så minner den litt om Dora Heldt si bok Champagne og hetetokter kryssa med noko av Karin Brunk Holmqvist.)

Forlag: Via
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Augustus» av John Williams

Boka er eit førehandseksemplar frå Cappelen Damm

Augustus

Etter å ha lest Stoner (og elska den) av same forfattar, måtte eg berre lese Augustus òg. Williams er verkeleg eit litterært geni. Er det mulig å skrive så nøkternt samstundes som ein får frem slike kjensler?? Det er nesten så ein ikkje skulle tru det.

Denne historiske romanen er skriven på brevform, og byggjer opp eit bilete av keiser Augustus og livet hans. Det er faktisk berre to brev i heile romanen som Augustus sjølv har skrive, alle andre er til han eller til nokon i hans krets. Den tar for seg (dei utruleg kompliserte) pliktekteskapene, diktinga til Horats og Cicero, familien hans, venene hans, fiendane hans. Og ja, forresten: boka er halvvegs fiksjon, halvvegs faktiske brev. (Kva som er kva, aner eg ikkje, men eg veit at Williams har teke seg ein del kunstneriske fridomar med å skrive denne boka.)  Det er i alle fall umåteleg spennande og sidene vert rivne vekk, sjølv om ein der og då føler at det kanskje ikkje er så lettlest. Men når boka er slutt, sit ein der og tenkjer: så uhorveleg interessant!

Eg vil ikkje anbefale denne boka til dei som ikkje har lest bøker på ei stund eller kun er vant til «lette» bøker, det kan bli ein ganske hard overgang. Men om du er interessert i historie, kvalitetslitteratur og ulike kulturar, er denne boka definitivt for deg. Og viss nokon lurer, så står så klart Butcher’s Crossing på leselista mi etter denne.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016 (1972)

Fleire bøker av John Williams finn du HER.

Sitat

«Blomstene i Shanghai» av Duncan Jepson

Éin kommentar

Blomstene i Shanghai

Eg er ærlig talt litt sjokkert etter å ha lest ut denne boka. Boka handler om Feng, som fortel ei historie til dottera si. Feng er 17 år når ho vert gifta vekk, og ikkje budd på livet i Shanghais sosietet på 30-talet. Ho føder ei dotter, og ber teneren sin gi henne vekk, fordi ho ikkje vil påføre dottera den smerta det er å vere jente i samfunnet. Vi følgjer Feng medan ho finn seg til rette i sosieteten, i familien, og får ein son.

Boka har ein spennande vri på slutten, då kommunistane tek over Kina. Fortida til Feng tar ho òg igjen. Boka var spanande, hadde driv og var interessant til siste side, kanskje spesielt for meg med mi interesse for ulike kulturar. Ekstra imponerande var det jo at forfattaren er mann, men likevel klarte å skildre så intime og personlege kjensler hos ei kinesisk kvinne. Anbefalast på det varmaste!

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2012

Sitat

«Villa Serena» av Domenica de Rosa

2 kommentarar

Villa Serena

Eg kan starte med å seie at eg aldri har vore i Italia, men etter å ha lest denne boka kjennest det litt slik ut likevel. Vi får bli kjent med det ekte, lokale i Italia, og ikkje berre turistversjonen. Boka var varm og flott, ei glede å lese!

Historia starter med at mannen til Emily ber om skilsmisse i ein sms. Emily sit no i Italia med tre born, eit dyrt hus og totalt isolert frå lokalsamfunnet. Litt etter litt vert ho teken inn i varmen, blir kjend med presten i byen, får vener og møter ein arkeolog. Vi følgjer også dei tre borna hennar, som alle slit med sitt.

Og så kjem sjokket. Det var eit par foruroligande episoder gjennom heile boka, som at guten på tre opplev at ein mann besøker han om natta. Og når det var rundt ti sider igjen, endra historia seg totalt og komplett uventa. Eg satt heilt i sjokk, og fatta ikkje korleis det kunne kome ei ny konflikt og løysing med berre nokre fåtals sider att. Og herre, eg satt med hjartet i halsen!! Mykje spenning på få sider. Ei flott bok som ein verkeleg kan ta seg bryet med å lese.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2011

Fleire bøker av Domenica de Rosa finn du HER.

Sitat

«Indias datter» av Shilpi Somaya Gowda

2 kommentarar

Boka er sponsa av BOKeksperten.no

Indias datter (2)

Boka startar på åttitalet i India med Kavita Merchant, som føder sin fyrstefødde. Ei dotter. Mannen Jasu tek bornet og set det ut i skogen. Dei har ikkje råd til ei dotter. Andre gongen Kavita føder er det også ei dotter. Kavita ber Jasu om nokre timar åleine med barnet før det skal drepast. Desse timane brukar ho på å gå til Bombay og levere dottera Usha til ein barneheim.

På den andre sida av verda, i San Fransisco, opplever Somer endå ein spontanabort. Ho kan ikkje få barn. Ho og mannen Krishnan bestemmer seg for å adoptere frå India, der Krishnan kjem i frå. Jenta dei vel er kalla Asha.

Boka strekkjer seg over 20 år, og ein får innblikk i Indias kultur, kor enn barbarisk den enn måtte vere til tider. Det nye livet til Kavita, det nye livet til Somer etter at Asha blei ein del av det. Når ho er 20 år reiser Asha til India for å finne ut kvar ho kjem i frå. Boka er vakkert skiven, på den måten at kvart einaste ord er ærlig. Enkelte hendingar er så grusomme at ein får tårer i auga. Innblikka i den indiske slummen gir sterke inntrykk, og ein må klype seg i armen for å fatte at dette skjer i den verkelege verda.

Boka er sterk, den er grusom, og den er varm. Den anbefalast av heile mitt hjarte.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2013

Sitat

«Naken i hijab» av Gunn Marit Nisja

Kommenter innlegget

Naken i hijab

Wow. Herrefred, wow. Eg satt med hjartet i halsen og heldt pusten medan eg las denne romanen. En perfekt page-turner! Eg klarte ikkje legge den i frå meg eit sekund, heile greia forsvant iløpet av ein dag.

I boka møter vi Live, som er reist på ferietur med venninna si til ein liten by i Egypt. Der møter dei Kareem, og Live forelsker seg hodestups i denne kjekke egypteren med svarte krøller. Ho held kontakta med han etter at ho er komen tilbake til Noreg, og ender opp med å reise på besøk til han. Før det har gått mange dagar, er dei gift. Live er lukkeleg, lærer seg arabisk og blir kjend med familien hans. Ho vert gravid, og dei skal flytte til Noreg før fødselen. Men så går det gale. Kareem vil ikkje reise, han vert valdeleg, ho blir tvungen til å gå i hijab og halde seg innandørs. For å redde seg sjølv om barnet som skal kome, skjøner ho at ho må rømme landet.

Historia er dramatisk, vakker, skremande og tankevekkande. Den skildrer eit vakkert Egypt, og eit stygt. Flotte tradisjonar i islam, og grusomheten i haldningar. Dette er ei av dei bøkene alle bør lese i løpet av sitt liv.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2011

Fleire bøker av Gunn Marit Nisja finn du HER.

Sitat

«Jordmoren fra Venezia» av Roberta Rich

Éin kommentar

Jordmoren fra Venezia

Historie er alltid kjekt, spesielt i form av skjønnlitteratur. I denne boka fylgjer vi jøden Hannah Levi i 1600-talets Venezia. Ho vert vekt midt på natta av ein kristen mann som treng hjelp: kona hans har lege to døgn i barsel, og er dauden nær. Sjølv om det er ulovleg for ei jødisk jordmor som Hannah å hjelpe kristne, klarer ho ikkje å la vere. Ho treng pengane for å redde mannen sin Isaac, som er vorte teken som slave på Malta. Men så går alt gale, og Hannah må sjølv kjempe for å overleve.

Boka er fantastisk fengslande, eventyrleg og herlig! Den er full av morosame replikkar, artige karakterar og skremande hendingar. Også den historiske delen om forholdet mellom jødar og kristne er interessant. Ei fantastisk flott bok! Gler meg til å lese oppfølgjaren, Jordmoren i haremet.

Forlag: Juritzen
Utgivelsesår: 2012

Fleire bøker av Roberta Rich finn du HER.