Storbritannia

Sitat

«Lyden av en lerke» av Erica James

Boka er sponsa av Bastion forlag

Lyden av en lerke

ÅÅÅÅÅ, SOM EG HAR VENTA PÅ DENNE BOKA!! Etter å ha slitt meg gjennom Enken,  var denne boka et kjærkomment avbrekk. Eg absolutt elska Alt i et øyeblikk, så gjett om eg var spent då eg starta på denne. Og eg vart ikkje skuffa.

Lizzie har fått sparken frå radiojobben sin etter å ha hatt eit forhold til sjefen sin (etter først å ha dumpa langtidskjærasten sin for sjefen), og må no flytte heim til foreldra sine. For å ha noko å gjere, får mora hennar Lizzie til å vere besøksvenn på ein gamleheim, noko ho slett ikkje har lyst til. Etter kvart oppdager Lizzie at det ikkje er så verst, spesielt ikkje når ho kan sitje i timevis og høyre på gamle Clarissa Dallimore fortelje om livet sitt, spesielt om livet sitt før, under og etter andre verdskrig på landsbygda i England. Lizzie og Clarissa utvikler eit fint vennskap i løpet av boka, og ein blir varm om hjertet.

Historia har mange likskaper med Alt i et øyeblikk; hoppinga i tid, ung kvinne som har det litt vanskeleg, blir venn med gamal dame, får høyre historia hennar og samstundes prøver å ordne opp i sitt eige liv. Men eg føler likevel ikkje at «dette har eg lest før» (sjølv om romanar om unge kvinner i England under andre verdskrig er ein guilty pleasure of mine), for det er ei veldig fin bok. Eg likte den forrige boka betre, men dette var uansett ei absolutt herlig bok å dukke ned i. Enjoy!

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2017

Fleire bøker av Erica James finn du HER.

Sitat

«Enken» av Fiona Barton

Éin kommentar

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Enken

«Et samlet britisk pressekorps har gitt glimrende anmeldelser». Det står inni. Og etter å ha lest denne boka, klarer eg ikkje la vere å tenke at her vil journalistane berre vere hyggjelege med ein kollega (Fiona Barton er journalist). For dette er ikkje ein særleg god thriller.

Problem nummer ein er korleis boka vert presentert. STAPPFULL av blurbs, med ord som «den ultimate psykologiske thrilleren» og samanlikning med Flink pike, og det skaper alt for store forventinger. Som det ikkje er mogleg å oppfylle. Eg synest ikkje den var så spennande, og vart ikkje hekta i så mykje som eit minutt ein gong. Problem nummer to er den ujevne skrivinga. Karakterane verkar så falske, og gamaldagse. Hadde dei ikkje nemnt datamaskiner, ville eg trudd det var ein krim frå sekstitalet. Og så har Barton ein merkeleg forkjærleik for franske uttrykk som eg ikkje forsto ein dritt av.

Boka handlar om enka til Glen Taylor, og handlinga strekker seg frå 2006 til 2010, med perspektiva til «Enken», «Journalisten», «Etterforskeren», «Moren» og «Ektemannen» (ganske ujevnt fordelt). I 2006 vart toårige Bella Elliot kidnappa få heimen sin, og det tar ikkje lang tid før Glen er hovudmistenkt i saka. Vi får vite med ein gong at han vart frikjent, for i 2010 vert han påkøyrd på gata. Kona (no enka) Jean er den som sit att med svara på alle spørsmåla om han, og slipp for første gong ein journalist inn. Og så er det jo denne hoppinga fram og tilbake mellom notid, og til då etterforskninga pågikk.

Og så spørsmålet på framsida, då: var Glen Taylor ein kjærlig ektemann eller en morder? Vel, kjærlig ektemann gjer vel Jean det klart på dei første sidene at han ikkje var uansett om han kidnappa jenta eller ikkje. Det er berre mange slike småting som irriterer meg. I dei første kapitla er det kun «hehe, journalisten trur ho lurer meg» og «hehe, no lurer eg enken godt». Det er berre slitsomt. Og så er det jo ikkje «berre enken som vet sannheten», det er jo ei fullgod politietterforskning på gong. Og så er det ingen plottwist (i alle fall ikkje ein god ein). Eg synest denne boka var ein ganske seriøs skivebom, og tenker at dersom du leiter etter påskekrim, finst det mange betre bøker der ute.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Ikke min familie» av C.L. Taylor

Éin kommentar

Boka er sponsa av Panta forlag

Ikke min familie

På tampen av fjoråret las eg Løgnen av denne forfattaren, og no er den andre boka her. Eg absolutt elska Løgnen, så eg må innrømme at eg blei skuffa. Ikkje det at boka er dårleg, for dei 450 sidene gjekk ned på fem og ein halv time, i strekk. Men like bra som den første boka var den ikkje.

Familien Wilkinson lev vidare etter at yngstemann Billy på femten forsvann for eit halvt år sidan. Mora Claire (som og er eg-personen) har ikkje gitt opp håpet, og arrangerer pressekonferanser og deler ut brosjyrer, til trass for at resten av familien heldt på å rakne. Ekteskapet hennar er kjølig, eldste sonen drikk og svigerdottera som bur med dei slit og tydeleg på grunn av kjærasten (som er han som drikk). Så ein dag finn Claire seg sjølv på eit hotellrom, og aner ikkje korleis ho har hamna der. Ho får rett og slett hukommelsestap av traumet ho har vore gjennom. Det vert eklare og eklare, og ei konstant kjensle av uro fyller boka. Spesielt dei innskotne chattesamtalene som dukker opp mellom handlinga, mellom Billy og ein annan.

Twisten i slutten er faktisk kjempebra! Eg forventa noko heilt anna, så eg veit ikkje om eg var letta eller sjokkert eller trist. Historia bruker ganske mange sider på å bygge seg opp, men eg trur kanskje dei trengst for å skape eit bilete av karakterane og forholda dei har til kvarandre. Det er ein thriller, men ikkje så voldsomt skummelt. Passer heilt fint om du er «ei sart sjel».

Forlag: Panta
Utgivelsesår: 2017

Fleire bøker av C.L. Taylor finn du HER.

Sitat

«Kunsten å være normal» av Lisa Williamson

2 kommentarar

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Kunsten å være normal

Denne boka MÅ du lese. Det er ein ungdomsroman, men den bør verkeleg lesast av alle vaksne. Dersom nokon har lest I en og samme person av John Irving, så kan du sjå på denne boka som ein light versjon av den. Den er opplysende, personleg og viktig.

Boka handlar om David. David vil vere jente, eller David er jente. Berre at han er biologisk gut. Han held på å gå inn i ein vekstspurt og veit at han snart må seie det til foreldra; det er kun dei to bestevennane som veit det. Når skulen startar etter sommarferien er det ein ny gut på Eden Park, nemleg Leo. Leo vil helst vere for seg sjølv, vere usynleg og berre bli ferdig med skulen. Men både Alicia Baker og David og hans venner har bestemt seg for å bli venn med Leo. Leo viker unna, heilt til han i eit raserianfall slår ned David si bølle. Leo forbanner seg sjølv for å gitt seg sjølv så mykje merksemd, for han har ein hemmelegheit som han ikkje vil dele med nokon. Noko som kan bli problematisk når han forelsker seg i Alicia.

Det er altså to parallelle historier (eller, dei er jo vikla nøye inn i kvarandre), fortalt av to unge gutar med mykje på hjartet. Dei er veldig ulike, kjem frå ulike heimar og er flinke til heilt ulike ting. Det som er så utrulig bra med denne boka er at den ikkje prøvar å normalisere transkjønn, for det er berre gitt at det er heilt normalt; sjølv om det er vanskeleg for folk rundt dei å akseptere til tider.

Boka prøver heller ikkje å overforklare temaet og proppe lesaren full i informasjon. Det er rett og slett ei vellykka bok. Og så trur eg det er ei bok vi treng i samfunnet. For éin ting er kva vi kan lære av sakprosa og dokumentarar, eg trur skjønnlitteraturen alltid vil spele ein viktig rolle i å få folk til å forstå denne typen tema.

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2017

Fleire bøker av Lisa Williamson finn du HER.

Sitat

«Naboparet» av Shari Lapena

Éin kommentar

Boka er eit leseeksemplar frå Norli

Naboparet

WOW, HOLY SHIT. Okei, ikkje les denne boka om du er interessert i nattesøvn, for det vil det bli lite av. Om du derimot vil få hjerna di vridd rundt, bli sjokkert og henge på stolkanten til siste side, er dette boka du bør lese. Den er latterleg spennande.

Anne og Marco Conti er i eit middagsselskap i nabohuset. Barnevakta meldte avbud, så den seks månader gamle babyen ligg heime og søv, medan dei har på babycallen og sjekkar innom kvar halvtime. Alt ser ut til å gå greit, babyen har det fint. Heilt til dei kjem heim i halv to-tida og oppdager at babyen er borte. Panikken treff, politiet blir tilkalt og mistankane aukar. For kor godt kjenner du eigentleg dine nærmaste?

Denne thrilleren utforskar skuldkjensla rundt eit barns forsvinning, hemmelegheiter i eit ekteskap og andre familierelasjonar og panikken over å ikkje kunne stole på nokon – ikkje ein gong seg sjølv.

Boka er bygd opp meir som ein roman enn ei krimbok, og nye avsløringar og perspektiv dukkar opp konstant; ein ekte pageturner (eller bladvender, hehe). Det er ei pokker så bra bok, så om du likte Bak lukkede dører og Piken på toget vil du like denne òg!

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2017

Sitat

«Luridiumstyven» og «Kryptalporten» av Bobbie Peers

Begge bøkene er sponsa av Aschehoug forlag

Dette er dei to fyrste bøkene om William Wenton, i det forlaget sjølv kaller ein «storslått spenningserie». Og gjett om det er!

Luridiumstyven

William er 11-12 år gamal, og bur i Noreg. Kvifor veit han eigentleg ikkje, for han er engelsk, og ingen vil fortelje han det heller. William er ein smart gut, og veldig glad i løyse koder og gåter. Han veit ikkje heilt korleis han løyser dei, han kjenner kun murringa i magen og fingrane som beveger seg. Etter å ha løyst Umuligheten, ei «umulig» kode på eit museum, byrjar ting å skje. Foreldra snakker om eit institutt, men før dei får reist dit, er ein enorm robot i hælane på William, og alt vert svart. Når han vakner, er han på ein heilt utruleg stad, og har hamna i sitt livs eventyr (så langt, det er jo allereie ei bok til!).

Men ja, eg synest boka var kjempespennande! På slutten var eg redd for at boka ikkje var avsluttande, for eg forsto ikkje korleis Peers kunne løyse opp knuta han hadde skapt på så lite tid?? Det gjekk jo faktisk opp til slutt. Boka er lettlest, med stor og fin skrift, mange korte kapittel og ein del blanke sider, så den tek ikkje meir enn ein time eller to (for ein vaksen) å lese ut. Språket er enkelt utan å bli barnslig og flatt, og eg trur mange unge lesarar vil like boka. Og så er det jo fint at William er eit litt annleis førebilete; liten og tynn, kjempesmart, nysgjerrig og modig. Vi treng fleire slike «antiheltar» i barne- og ungdomslitteraturen.

Kryptalporten

For tida kjenner ikkje William seg så bra. Han får anfall der han vert iskald og ikkje er bevisst, så når han skal tilbake til Instituttet er han ganske letta. Heilt til han kjem dit, og alt er forandra. Sikkerhetsnivået er maksimert, og han er innelåst mesteparten av dagen, og har ein vakt-obot med seg elles. Sjefane på Instituttet oppfører seg annleis, og William merkar at dei ikkje stoler på han lengre. Men kvifor? Og kva er det dei skjuler?

Dette plottet er litt vagare enn Luridiumstyven, og eg skjønar ikkje heile greia eigentleg (problemstillinga med luridiumet). Men ja, ein kan ikkje skjøne alt kvar gang, kan ein? Spesielt når det kjem til sci-fi, ein må liksom berre godta det ein vert fortalt. Og for å ikkje snakke om cliff-hangeren på siste side!

Så kort oppsummert: kan absolutt anbefale bøkene! Både til vaksne og barn.

Forlag: Aschehoug
Utgivelsesår: Luridiumstyven (2015), Kryptalporten (2016)

Fleire bøker av Bobbie Peers finn du HER.

Sitat

«Huset ved innsjøen» av Kate Morton

Boka er sponsa av Vigmostad & Bjørke

Huset ved innsjøen

Når du ser på dette coveret, kva tenkjer du då? Ein kjærleiksroman full av kliss? Vel, du tek i så fall feil. Denne boka grenser meir til kriminalroman, i begge periodene vi følgjer. Eg har faktisk alle av bøkene hennar, men har ikkje lese dei enno fordi dei ser nettopp ut som klissete kjærleiksromanar. Men uansett, dette er ei bok full av spenning, drama, uvisse hensikter og mykje skuldkjensle.

I 1933 forsvant eitt år gamle Theo frå godset Loanneth i Cornwall, England under ei sommarfest. Ingen spor eller forklaringar vart funne, og mysteriet vart aldri løst. 70 år seinare finn politietterforskaren Sadie Sparrow godset attgrodd, og vert nysgjerrig. Ho har god tid til å grave i fortida, sidan ho er på ufrivillig ferie etter å ha – vel, drite seg ut på jobb og snakka med ein journalist. Ho kontaktar Alice Edevane, ei av døtrene på godset som no er ein kjend forfatter og 86 år gamal, men Alice svarer ikkje på breva. Ho har sin eigen teori om kva som skjedde den natta, og ynskjer ikkje at hennar delaktighet skal kome fram i lyset.

Det er så mange skiftande teoriar i denne boka, og alle verkar så korrekte, heilt til ein ny og betre kjem fram. I tillegg er Sadie plaga av den uløyste saka ho snakka med pressen om, i tillegg har ei ganske personleg sak dukka opp òg. Boka er kjempespennande, og klarer å holde koken gjennom alle dei 573 sidene (sjølv om eg forsto ein ting eller to litt for tidlig; de veit, fargerik fantasi).

Forlag: Vigmostad & Bjørke
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Løgnen» av C.L. Taylor

2 kommentarar

Boka er sponsa av Panta forlag

Løgnen

Først av alt: kudos til Panta (eller Pantagruel) for den ubeskrivelig deilige og estetiske leseopplevinga. Skriftstørrelsen, margen, proporsjonane, papiret… Aldri har det vore så behagelig for auga mine å lese ei bok først. I tillegg til at boka så klart berre sug deg inn.

Jane lev eit roleg liv: ho er saman med ein lokal barneskulelærer, ho jobbar deltid på Green Fields Animal Sanctuary (kva er det norske ordet??) og lev eit roleg liv. Heilt til ein dag, då ho får eit brev der det står «Jeg vet at du ikke heter Jane Hughes». For Jane er eigentleg Emma. For fem år sidan opplevde Emma eit mareritt på ferie i Nepal med tre venninner (og eg meiner eit seriøst mareritt, det var grusomt skummelt). Nokon har oppdaga at ho ikkje er den ho seier ho er, og er bestemt på å avsløre Emma, og sørge for at ho får svi for det som skjedde.

Eg sleit verkeleg med å legge vekk denne boka, og 440 sider forsvant på under to døgn (kjærasten min er ikkje så glad for det, eg satt oppe og las til langt på natt). Den er akkurat slik den vert forespeila på baksida: ein sit med ei creepy kjensle heile tida ein les. Eg var heilt og totalt oppslukt av denne historia. Anbefalast på det sterkaste! Og eg gler meg vilt til den nye thrilleren hennar som kjem snart.

Forlag: Panta
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av C.L. Taylor finn du HER.

Sitat

«Tidlig en morgen» av Virginia Baily

Boka er sponsa av Bastion forlag

Tidlig en morgen

Virginia Baily (så frustrerande at det ikkje er Bailey) er ein ny forfatter i stallen til Bastion, og Tidlig en morgen er den første boka hennar som er omsett til norsk. Det er ei rørande historie, men oppbygginga er ikkje perfekt.

Under andre verdskrig i Italia redder Chiara ein liten jødisk gut frå å bli deportert. Han er sju år, og ikkje særleg interessert i sin nye familie (forståeleg etter kvart). Han veks deretter opp til å ikkje bli guds beste barn, og set blant anna barn på ei jente ved namn Edna. Edna får ei datter i Wales som ho kaller Maria, og som tenåring oppdager Maria sanninga om at mannen ho trudde var faren hennar, ikkje var faren hennar likevel. Her kryssar Maria og Chiaras liv kvarandre.

Det er ei utruleg spennande historie! Eg er absolutt fascinert av kor original vinklinga på eit veldig brukt tema, er. Eg kan eigentleg ikkje få sagt kor fin eg synest historia er, men det blir likevel langt i frå full score i frå meg, då historia vert litt rotete presentert (veldig forvirrande kva årstal og stad vi befinn oss i), og omsetjinga/korrekturen ikkje er så stram som han burde vore.

TLDR; God historie, rotete tekst.

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Valentinas siste reise» av Santa Montefiore

Boka er sponsa av Bastion forlag

Valentinas siste reise

Med Santa Montefiore så får du det du betaler for og det du forventer: ei nydeleg kjærleikshistorie som rører og underholder heile veien. Her får du eksotiske Italia, engelsk sosietet, drap, drama, familiehemmeligheter og mirakler.

Vi befinn oss både i 1944-45 og 1971-72. I 1944 kjem kaptein (?) Thomas Arbuckle til Incantellaria i Italia, ein søvnig og veldig religiøs by på Amalfikysten. Der forelsker han seg i Valentina, og blir far til Alba. I 1971 er vi i England, der Thomas har teke over familiegodset. Alba kjenner seg ikkje heime (til tross for at ho kom dit som spedbarn), og bur åleine på familiens husbåt, Valentina, i London, der ho lev eit ganske vilt liv med eit utall av menn. Og lite forandrer seg før Fitz dukker opp, og ho bestemmer seg for å reise til Italia for å finne røttene sine.

Eg held fortsatt ein knapp på at Birøkterens datter er hennar beste (utgitt på norsk, i alle fall), men som eg skreiv i omtala mi av Villa Magdalena, så skal det mykje til å slå den, altså. Men Valentinas reise kjem ganske nær. (Og ja, det er den perfekte julegava til mor, syster, venninne eller kven som helst!)

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Santa Montefiore finn du HER.

Sitat

«Paris for én» av Jojo Moyes

Boka er sponsa av Bastion forlag

Paris for én

Det har vore ganske mykje oppstyr den siste tida angåande denne boka: er prisen for høg for innholdet; prøver forfatter eller forlag å skvise mest mogleg ut av desse bøkene; er dette ei bok for vaksne med lesevansker? Eg er eigentleg ganske lei av å høyre om dette, så eg fant ut at eg ville lese den sjølv (for man kan faktisk velge å lese dei bøkene ein vil, og la andre gjere det same utan at det må vere eit problem). Og veit det kva? Eg likte boka. Sidan eg uansett fekk henne sponsa, spelar ikkje prisen noko rolle for meg, men for dei som synest den speler ei rolle, så kan de alltids gå på biblioteket og lese boka heilt gratis.

Handlinga i boka: Nell er på veg til Paris, ein tur ho skulle på med kjærasten sin. Problemet som opnar heile boka er at nevnte kjærast ikkje dukkar opp på perrongen, men sender ei tekstmelding og seier han kanskje skal kome seinare. Dette «kanskje» vert raskt eit «definitivt ikkje», og Nell aner ikkje kva ho skal gjere. Etter ei mindre hyggeleg natt på hotellet, forsøv ho seg til eit morgontog heim, og togprisane gjer at ho ser seg nøydd til å vente til neste morgon. Lite aner ho kva slags døgn ho har i vente.

Eg synest boka var søt og koseleg, og veldig typisk Moyes-stil: lettlest, romantisk og utan for mykje mellom linjene. Dette er jo eigentleg ei «novella», eit litt ukjent konsept på norsk, men det er altså ein slags kortroman (det er ikkje (utheva) ei novelle, for den oppfyller ikkje sjangerkrava der, altså). Denne boka gir deg ca en time med hyggeleg lesning, og er ikkje det i grunnen greitt nok? Det er ofte slikt ein treng mellom 800-siders bøker og thrillarar.

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Jojo Moyes finn du HER.

Sitat

«Fotografens hemmelighet» av Nick Alexander

Boka er sponsa av Bastion forlag

Fotografens hemmelighet

Listen up, alle Hannah-fans; Ny bok fra forfattaren bak bøkene Hannah og Hannahs reise! Og denne er enda bedre. Det er betre skildringer, betre språk, meir handling (eg veit mange synest Hannah vart litt kjedeleg i lengda), alt i ei kvardagshistorie med bakgrunn i førti-, femti,- seksti-, sytti- og åttitalet.

Sophie er ei middelaldrande kvinne, og ser på seg sjølv om ein middelmådig – men hardt-arbeidande – fotograf. Ho er dottera til ein av Storbritannias mest kjende fotografar, og kjenner eit press for å leve opp til (mest sine eigne) forventingar. Mora hennar, Barbara, viser seg ganske negativ til heile greia, spesielt når Sophie vil arrangere ei utstilling med båe farens og sine eigne bilete. Barbara vil ikkje at Sophie skal grave rundt i fortida, for ho veit at det er mykje Sophie kan finne som vil skuffe henne og øydeleggje det idealet ho har bygd faren opp til.

Eg opplever båe Sophie og Barbara som veldig realistiske karakterar; Sophie som aldri veit når ho skal halde kjeft og hamnar i kleine situasjonar, og Barbara som sjokkert oppdagar korleis livet hennar er blitt, og etter kvart lærer å (late som om ho) ikkje bry seg. Slutten på boka er jo ikkje akkurat overraskande, men det er like fullt ei rørande historie som vil kaste sympatien din rundt om kring, og du vil aldri helt bestemme deg for kven du heier på. Den er ærleg, varm og (som alle Bastion-bøker) lettlest! Alt i alt, veldig fin! Eg er jo ferdig med å lese boka, men eg kjenner meg liksom ikkje helt ferdig med henne likevel?

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Nick Alexander finn du HER.

Sitat

«Bak lukkede dører» av B.A. Paris

5 kommentarar

Boka er sponsa av Gyldendal Norsk Forlag

Bak lukkede dører

Fy søren for ei bok! Nervepirrande, skremmande som få og ikkje minst fucka den med hovudet ditt. Eigentleg synd at eg aldri vil kunne lese den om igjen uten å vite korleis den sluttar. Men sånn er det med gode thrillerar og psykologisk krim! Båe heldigvis og dessverre.

Utanfrå har Grace og Jack det perfekte ekteskapet. Dei tilbringer så godt som all tid saman, er vakre, intelligente og sjarmerande menneske. Dei held ingenting hemmeleg for ein annan, så dei deler til og med e-postadresse. Kor fantastisk er det ikkje å vere så nær eit anna menneske?! (Sarkasme.) Vel, ikkje veldig, viser det seg. Ingen av naboane unntatt nyinnflyttede Esther synest det er merkeleg i det heile tatt, og kvifor skulle dei det? Kva er så gale med å vere perfekte? (Alt, absolutt alt.)

Vanlegvis skriv eg delar av omtala medan eg les for å hugse kva eg tenkte om boka undervegs, men det var berre umogleg med denne boka. For det fyrste er den ikkje så veldig lang, og for det andre slukte eg den i løpet av ein dag. Eg lengta faktisk etter å ta bussen heim, så eg kunne lese på bussen; og om det ikkje seier sitt om kor medrivande denne boka er, så veit eg ikkje kva som gjer. Dette er den perfekte boka for alle som likte Avslørt, Flink pike, og Piken på toget. Om du ikkje allereie har forstått det, så anbefaler eg altså denne boka ekstremt høgt!

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av B.A. Paris finn du HER.

Sitat

«Belgravia» av Julian Fellowes

Boka er eit førehandseksemplar frå Gyldendal Norsk Forlag

Belgravia

Eg ELSKAR Downton Abbey, så når denne boka vart annonsert heldt eg på å skrike av glede. Og etter å ha lest ho, trur eg at eg skal setje meg ned og sjå heile Downton Abbey ein gong til. Enkelt og greitt fordi Julian Fellows verkeleg kan å skape eit godt plott med mykje drama og komplekse karakterar.

Vi følgjer mange ulike menneske i denne boka. Vi følgjer James Trenchard, ein sosialt ambisiøs handelsmann som desperat ynskjer å bli godtatt i sosieteten; kona hans, Anne, som er litt meir realistisk av seg; sonen deira Oliver (som innbiller seg at han er sosieteten) og kona hans igjen, Susan (som er ei manipulativ kjerring). På den andre sida av Belgrave Square finn vi den faktiske sosieteten: Lady Caroline Brockenhurst (tenk typ bestemora i Downton Abbey); svogeren hennar Stephen (ein spillegal tulling); son til Stephen, vicomte John Bellasis (ikkje spillegal, men minst like tulling) og hans forlovede, Lady Maria Grey. Og så midtpunktet for alles drama; prestesonen og handelsmannen Charles Pope.

Det er mykje drama, og spenninga byggjer seg berre høgare og raskare dess nærmare slutten vi kjem. Vekslinga mellom dei ulike karakterane er overraskande lett, så ein vert ikkje stressa sjølv om perspektivet plutseleg snur. Og ikkje bli fortvila over alle namna og titlane! Det kan vere kjempeforvirrande i starten, men du får taket på det. Så hvis du ikkje allereie har lest boka kapittelvis i e-bok, så anbefalast det å kjøpe den!

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Arven» av Katherine Webb

Arven

Eg er superfan av Katherine Webb, så eg vart skuffa når eg starta på denne boka. Det tok meg 200 sider å kome godt i gang og bli fenga. Til gjengjeld skal det seiast at når historia fyrst hadde kome skikkelig i gang, var den kjempespanande og ikkje minst original. Eg vart overraska for kvart kapittel, og det tok heile boka å avsløre alt.

Boka handlar om Erica og hennar familie. Ho og syster si, Beth, reiser ut på familiegodset for å rydde opp i boet etter den nyleg avdøydde bestemora, Meredith. Det er mange vonde minner på godset, for då dei var barn forsvant fetteren på mystisk vis. På loftet finn Erica mange mystiske brev og gjenstandar frå oldemora Caroline, og i hagen finn ho barndomsvennen Dinny. Parallelt følgjer vi Caroline som ung.

Denne boka tar for seg mange tema (bare sjå på antall tags!), så her er noko for alle, altså. Likar du veksling mellom fortid og notid, å lese om engelske gods, amerikansk nybygging, urfolk, taterar, psykiske lidingar eller berre spanande bøker generelt, så vil du nok like denne. Så lenge du har tolmod til å kome deg gjennom den fyrste halvdelen.

Forlag: Gyldendal Norsk Forlag
Utgivelsesår: 2011

Fleire bøker av Katherine Webb finn du HER.

«Avslørt» av Renée Knight

2 kommentarar

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Avslørt

Dette var ei av fjorårets mest omsnakka thrillarar, og det herska stor ueinigheit om boka var ein genistrek eller kjedelig og lite truverdig. Min dom? Fantastisk. Eg trudde maaaange ganger underveis at eg hadde skjøna samanhengen, men ikkje éin gong fikk eg rett. (Og det er ganske sjeldan!) Karakterane er ekstremt ærlege og truverdige, og dette gjer dei lette å kjenne seg att og leve seg inn i.

Hovudkarakteren er Catherine, sjølv om jeg-fortelleren er ein mann ved namn Stephen Brigstocke. Catherine får panikk når ho oppdagar at boka ho les i handlar om henne sjølv, og ei frykteleg hending fra tjue år tilbake, som ho aldri har fortalt nokon om. Den einaste som kunne vite noko, er død. Catherine skjønar at ho er avslørt, og ser livet sitt falle frå kvarandre, bit for bit.

Eg satt om kvelden og måtte presse meg til å lese vidare. Ikkje fordi den var kjedeleg, men fordi eg ikkje orka tanken på vente til i morgon med neste kapittel, sjølv om eg var usigeleg trøytt. Og det er vel eit kvalitetsteikn?

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2015

Sitat

«Istvillingene» av S.K. Tremayne

3 kommentarar

Istvillingene

Uææ, eg sit her med frysningar. For ei utruleg skremmande bok! På eit eller anna vis klarer ho likevel å vere truverdig, og eg som alltid har ynskt meg tvillingar… Huff.

Sarah og Angus Moorcroft flytter frå London til ei lita øy i Skottland, der Angus kjem frå. Flyttinga skal hjelpe dei og dottera, Kirstie, å kome seg over tragedien som ramma dei for litt over eit år sidan. Nemleg det dødelege fallet til Lydia, Kirsties einegga og identiske tvilling. Og midt i flyttinga, kjem Kirstie med ei uhyggjeleg utsegn: ho er Lydia, og det var Kirstie som døde. Sarah veit ikkje kva ho skal tru, for det var kun Kirstie som såg fallet, og det er umogleg å skilje tvillingane frå einannan. Kan ho faktisk ha tatt så feil? Sarah kan heller ikkje snakke med mannen om problemet, ekteskapet deira hanglar så fælt at dei knapt snakkar saman.

I boka kjem det tydeleg fram at Sarah og Angus har ganske ulike oppfatningar av kva som skjer og har skjedd. Begge veit noko dei ikkje vil dele med den andre, og alt bygger seg opp til ein overraskande slutt. Dette er ein ekstremt god psykologisk thriller, som i tillegg er fantastisk godt skriven. Så om du ikkje vil lese typiske sommarbøker i sommar, les denne. Og eg kan garantere at ikkje eingong sola vil varme opp blodet ditt medan du les.

Forlag: Font
Utgivelsesår: 2015

Fleire bøker av S.K. Tremayne finn du HER.

Sitat

«Black Rabbit Hall» av Eve Chase

Black Rabbit Hall

Dette er altså debutboka til Eve Chase, og kom på norsk i år. Og etter utruleg mange anbefalingar om boka, kjøpte eg den –  innbunden og til fullpris, ei sjeldan oppleving. Og eg angra eigentleg litt, men mest fordi gullfargen på omslaget smittar og øydela lommeboka mi.

På slutten av sekstitalet, på Black Rabbit Hall, skjedde fleire tragiske ulukker som endra Ambers liv for alltid – både på godt og vondt. Over tredve år seinare kjem Lorna og forloveden til godset for å sjekke om det er brukandes til bryllupsloka. Jon er skeptisk, men Lorna forelskar seg i huset og lar seg lokke til å kome att og bu der ei helg. Og det blir ei helg som kjem til å forandre livet hennar.

Omtalene om boka seier at det er veldig likt Daphne DeMaurier, og det er eg heilt einig i: ein knakandes god slutt, men det skjer ikkje noko i dei første 75% av boka. Så godt som ingenting. Og slutten er litt forutsigbar, litt ikkje. Men den var likevel fin å lese, mest på grunn av det friske og gode språket. Midt på treet, altså.

Forlag: Gyldendal norsk forlag
Utgivelsesår: 2016

Sitat

«Safranhuset» av Rosanna Ley

2 kommentarar

Boka er sponsa av Cappelen Damm

Safranhuset

På omslaget er boka kalla båe fortellerkunst på sitt beste, meiningsfull og vakkert skrive, og eg kan ikkje gjere noko anna enn å slutte meg til rosen. For wow, for ei bok; ei bok om familieband, opprinnelse, vennskap, tilgjeving, sorg og lengsel. Ei bok som ikkje lett vil bli gløymt.

Boka vekslar mellom fire synspunkt og på sett og vis eigne historier. Nell, Amy, Lillian (grandtanta til Amy) og Glenn (sonen til Lillian). Amy og Nell møtast i Marokko, på eit matkurs. Nell er der fordi ho fekk kurset i bursdagsgåve av ektemannen etter at mora hennar døydde brått, og etterlot Nell knust. Amy er der for å fotografere, og for å leite etter Glenn, som ingen har sett sidan 1969. Det einaste Lillian har etter han er eit postkort han sendte frå Essouira, utanfor Marrakech. I Marokko vert Nell og Amy venner, og saman oppdager dei kor viktig familie er – men òg kor naudsynt ei eiga styrke er.

Og så vil eg eigentleg ikkje avsløre meir av handlinga, for den er så god!! Måten alle historiene, hemmelegheitane og menneska møtast og går i hop på. For sjølv om eg kanskje såg éi av løysingane kome, kunne eg aldri ha gjetta meg fram til delane og detaljane i historia. Og favorittdelane mine av boka var faktisk Glenn sine skildringar av reisene sine og livet i Marokko. Dette er rett og slett ei rørande, herlig og god bok, så sett den på leselista di med éin gong!

Forlag: Cappelen Damm
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Rosanna Ley finn du HER.

Sitat

«Alt i et øyeblikk» av Erica James

Éin kommentar

Boka er sponsa av Bastion forlag

Alt i et øyeblikk

Dette er årets feelgoodbok. Den kan ikkje bli noko anna enn ein bestselger. Tenk dykk Santa Montefiore + Jojo Moyes = Erica James. For herrefred, denne boka er fantastisk! Den er på meir enn 600 sider, men den tok meg berre eit par dagar å lese ut – det var umogleg å legge henne ned.

Boka handler om Floriana Day. Med eit smell (les: bilulukke) møter ho Adam Strong og den eldre dama Esme Silcox. Med litt press frå Esme, vert alle tre goder vener, og alle liva deira vert snudd på hovudet. Adam er midt i eit brot, og Floriana har nettopp blitt kontakta igjen, etter to år med stillheit, av mannen ho trudde var hennar store kjærleik. Tilfeldighetane vil det slik at Floriana må til Comosjøen i Italia, same stad som Esme opplevde sin store kjærleik.

Boka er lettlest, humoristisk, og historia er berre nydeleg! Det er notid, det er fortid, og det er herleg komponert. Det er sjeldan eg blir så rørt av ei bok som ikkje får meg til å gråte. Dette er ei bok eg ikkje kjem til å gløyme på ei stund. Så for guds skuld, les den!!

Forlag: Bastion
Utgivelsesår: 2016

Fleire bøker av Erica James finn du HER.